Druć Jan
Jan Druć, ur. 24 III 1945 w Kiełbaskach k. Grodna. 1961-1964 uczeń Technikum Rolniczego w Olecku.
1965-1967 zasadnicza służba wojskowa, 1967-1985 zatrudniony w Hucie Batory w Chorzowie.
Od IX 1980 w „S”, współorganizator, członek Komitetu Założycielskiego w HB, następnie wiceprzewodniczący Komisji Wydziałowej Wydz. Rurowni, członek KZ w HB, z ramienia „S” Zakładowej Komisji Porozumiewawczej HB. Od III 1981 członek Regionalnego KOWzP; w VII i XII delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego; pod koniec XI 1981 uczestnik akcji plakatowej w pobliżu HB, zatrzymany, przewieziony do KM MO w Chorzowie, aresztowany, następnie przewieziony do AŚ w Zabrzu, zwolniony po 2 dniach w wyniku starań Komisji Interwencji przy ZR „S”. 1981-1985 członek KPN, koordynator struktur KPN w Chorzowie; organizator i koordynator kolportażu wydawnictw niezależnych, kolporter na terenie HB pism zakładowych, m.in. „Wolnego Związkowca”, założyciel i organizator działającej do 1985 biblioteki wydawnictw niezależnych w swoim mieszkaniu w Chorzowie.
13 XII 1981 otrzymał kartę mobilizacyjną do służby w organach MO, wcielony do ZOMO w Katowicach. 14 i 15 XII 1981 uczestnik akcji ZOMO w KWK Wieczorek i Jastrzębie, w Hucie Katowice i Hucie Baildon, 16 XII 1981 uczestnik pacyfikacji KWK Wujek: odmówił wykonania rozkazu i samowolnie opuścił stanowisko, 16 XII 1981 zatrzymany w koszarach, przewieziony do KM MO w Chorzowie, po przesłuchaniu zwolniony, 17 XII 1981 ponownie zatrzymany, aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach, 15 II 1982 wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Katowicach skazany na 1 rok więzienia, osadzony w ZK w Częstochowie; zwolniony z pracy; 20 X 1982 zwolniony warunkowo na okres próbny, przywrócony do pracy. 1982-1985 kolporter wydawnictw podziemnych, udostępnił swoje mieszkanie na punkt kontaktowy.
Od IV 1985 na emigracji w Australii, od 1985 zatrudniony w Fabryce Okien w Sydney. 1985-1986 członek Biura Informacyjnego „S” tamże, uczestnik demonstracji przeciwko stanowi wojennemu przed Konsulatem PRL w Sydney, współorganizator pomocy dla Polaków w kraju; w 2004 członek założyciel organizacji Nasza Polonia, następnie członek Zarządu; od 1998 członek Zarządu Klubu Polskiego w Sydney, od 2007 wiceprezes.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).