Dul Jerzy
Jerzy Dul, ur. 26
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1960 we Wrocławiu. Ukończył Technikum Kolejowe tamże (1981); absolwent Akademii Ekonomicznej tamże, kierunek zarządzanie i marketing (1999).
1981-1990 starszy toromistrz Sekcji Drogowej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych Wrocław.
Od 1981 w „S” w DOKP Wrocław.
Po 13 XII 1981 działacz TKZ „S” Kolejarzy Węzła Wrocław. W 1982 autor i redaktor podziemnego pisma „Drogowskaz. Gazetka wojenna NSZZ «Solidarność» Kolejarzy Dolny Śląsk”. 21 VIII 1982 aresztowany (z Krzysztofem Ciurejem i Andrzejem Drobikowskim), 25 X 1982 skazany wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na 1 rok więzienia, osadzony w ZK we Wrocławiu (przepisywał pismo więźniów politycznych „Igła Siedzącej Ekstremy”), następnie w Strzelinie, 14 III 1983 zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa. 1983-1984 i 1987 – VII 1989 autor, redaktor, organizator druku i kolportażu podziemnego pisma „Wolna Droga. Pismo NSZZ «Solidarność» Kolejarzy Okręgu Wrocław”; do 1988 kilkanaście razy zatrzymywany na 48 godz., przesłuchiwany, zastraszany; uczestnik demonstracji we Wrocławiu, współorganizator Mszy za Ojczyznę w kościołach św. Wawrzyńca, św. Klemensa Dworzaka i katedrze św. Jana Chrzciciela, od 1982 działacz Duszpasterstwa Kolejarzy we Wrocławiu, w XI 1984 współorganizator I Ogólnopolskiej Pielgrzymki Kolejarzy na Jasną Górę. Od połowy 1984 (po emigracji K. Ciureja) szef TKZ „S” Węzła Wrocław (w kontakcie z RKS „S” Dolny Śląsk i Eugeniuszem Szumiejką), od 1988 członek RKW „S” Dolny Śląsk, w 1988 współorganizator reaktywowanej „S” PKP Dolnego Śląska.
1989-1998 przewodniczący Okręgowej Sekcji Kolejarzy „S” Regionu Dolny Śląsk; członek, 1990-1998 wiceprzewodniczący Sekcji Krajowej Kolejarzy; 1990-1996 delegat na kolejne WZD Regionu Dolny Śląsk, delegat na kolejne KZD; etatowy pracownik ZR. 1996-1998 z-ca dyr. Solkol Sp. z o.o., w 1998 dyr. naczelny Dolnośląskiej DOKP, 1998-1999 dyr. Okręgu Infrastruktury Kolejowej, 1999-2001 – Zakładu Infrastruktury Kolejowej, 2001-2002 – Zakładu Linii Kolejowych, 2002-2006 – Oddziału Kolejowego Przedsiębiorstwa Turystyczno-Wypoczynkowego Naturator, od 2006 dyr. naczelny PKP Polskich Linii Kolejowych SA Oddział Regionalny we Wrocławiu. 2002-2010 radny Miasta Wrocław z listy PiS. 2005-2006 w PiS.
1984-1986 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Drogowcy; w 1989 przez Wydz. V-1 w ramach KE krypt. Wojtek.
Maciej Olejniczak, Łukasz Sołtysik