Dziubasik Zbigniew Wojciech
Zbigniew Wojciech Dziubasik, ur. 16 IX 1949 w Siedlcu k. Tarnowa. Ukończył Pomaturalne Studium Zawodowe w Tarnowie, kierunek automatyka (1969).
1970-1974 automatyk w Przedsiębiorstwie Montażu Aparatury Pomiarowej i Automatyki Energoaparatura w Katowicach, baza w Tarnowie, 1974-1995 w Zakładach Tworzyw Sztucznych Pronit w Pionkach na Wydz. Pomiarów i Automatyki Zakładu Energetyki.
Od IX1980 w „S”, przew. Komisji Wydziałowej, członek KZ. 1981 członek zespołu redakcyjnego audycji „S” w rozgłośni zakładowej ZTS Pronit. Kolporter niezależnych pism i książek.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Kielcach-Piaskach, 26
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1982 zwolniony po interwencji ks. biskupa Edwarda Materskiego. Po uwolnieniu współorganizator pomocy dla osób internowanych i ich rodzin.
1989-1995 przew. KZ w Pronicie. Od 1989 delegat na WZD Regionu Ziemia Radomska. Od 1993 członek ZR, 1995-1998 pracownik ZR w dziale interwencji, 1998-2015 wiceprzew., sekretarz i skarbnik ZR. 1992-1995 wiceprzew. Sekcji Krajowej Przemysłu Zbrojeniowego „S”. Od 1992 prezes Fundacji Społeczno-Kulturalnej Pomocna Dłoń w Pionkach. 1994-2015 delegat na KZD. 1996-2015 członek Rady Nadzorczej Tysol Sp. z o.o. 1998-2002 członek RS AWS. Od 1998 radny pow. radomskiego (1998-2002 z listy AWS, 2002-2006 z listy Samorządowej Ligi Prawicy, 2006-2018 z listy PiS). Od 2006 w PiS. 2010-2013 wiceprzew. Rady Powiatu. Od 2019 członek zarządu pow. radomskiego. 2000-2014 członek Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia w Warszawie, 2004-2014 Powiatowej Rady Zatrudnienia w Radomiu. Od 2001 członek Akcji Katolickiej przy parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Pionkach. 1991-1994 ławnik ludowy w Sądzie Rejonowym w Kozienicach. 1998-2001 dyr. biura senatora AWS Zdzisława Maszkiewicza. Od 2015 na emeryturze.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2005) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
16 IV 1982 - 12 I 1990 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Radomiu, nast. przez p. V RUSW Kozienice w ramach KE.
Bogusław Bek