Ferczyk Zbigniew
Zbigniew Ferczyk, ur. 1 X 1925 w Nowej Wilejce k. Wilna (obecnie Litwa). Absolwent Studium Ekonomii i Organizacji Turystyki w Krakowie (1970).
W czasie II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. wojny światowej żołnierz ZWZ, następnie AK i NSZ. 1942-1944 robotnik w Hucie Ludwików w Kielcach, 1947-1949 kasjer w Spółdzielni Inwalidów w Szczecinie, 1949-1953 reporter sportowy w redakcji „Słowa Polskiego” we Wrocławiu, 1952-1953 organizator imprez kulturalnych w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej we Wrocławiu, 1953-1962 inspektor socjalny w Kombinacie Metalurgicznym HiL, 1953-1980 członek ZZ Hutników, 1954-1980 w Radzie Zakładowej (organizator turystyki), 1962-1970 inspektor gospodarki materiałowej w Stalowni Konwertorowej HiL, 1970-1974 kierownik Ośrodka Wypoczynkowego HiL w Koninkach, 1974-1982 inspektor zaopatrzenia w Dyrekcji Inwestycji HiL. W 1945 udostępniał skrzynkę kontaktową dla poakowskiego podziemia zbrojnego; zatrzymany na 4 dni. W VI 1956 i III 1968 uczestnik demonstracji w Krakowie. W 1960 uczestnik akcji rozklejania plakatów nawołujących do bojkotu wyborów.
Od IX 1980 w „S”, współorganizator i przewodniczący Komitetu Założycielskiego „S” w Dyrekcji Inwestycji HiL, następnie przewodniczący Komisji Wydziałowej.
13-16 XII 1981 uczestnik strajku w Centrum C2 w HiL, po pacyfikacji strajku zatrzymany; następnie współorganizator demonstracji 13. dnia każdego miesiąca w Nowej Hucie. XI 1983 – 1989 współtwórca, animator i działacz Duszpasterstwa Hutników przy kościele Matki Boskiej Częstochowskiej na osiedlu Szklane Domy. Od 1 I 1983 na emeryturze. Od 1983 kierował organizacją kolonii dla dzieci we współpracy ze Społecznym Funduszem Pomocy Pracowniczej. 1987-1989 współorganizator i działacz Międzyparafialnej Wspólnoty Wspólnot. IV-V 1988 łącznik KS podczas strajku w HiL: organizator druku i kolportażu oświadczeń i komunikatów KS, jeden z informatorów zachodnich dziennikarzy o przebiegu strajku i sytuacji w kombinacie, organizator przerzutu do HiL wydawnictw podziemnych (ulotki, „Hutnik”); po strajku członek powołanego przez ks. Kazimierza Jancarza przy kościele św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach Wikariatu Solidarności z Pokrzywdzonymi, który zajął się pomocą dla represjonowanych za udział w strajku. 25-28 VIII 1988 uczestnik Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach. Kilkakrotnie zatrzymywany.
W 1989 działacz Małopolskiego KO „S”, uczestnik kampanii wyborczej KO „S”; od XI 1989 członek Prezydium Krakowskiego KO (który powstał w X 1989 z przekształcenia MKO „S”). Od 1989 członek Sekcji Emerytów i Rencistów „S” Regionu Małopolska. 1990-1994 radny Miasta Kraków z listy KKO, członek Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2001), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
14 IV – 25 X 1976 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KM MO w Krakowie w ramach SOS krypt. Środowisko; od 20 VII 1984 przez p. IV DUSW w Krakowie-Nowej Hucie w ramach SOS krypt. Błysk; 20 IX 1989 – 5 I 1990 przez Wydz. IV WUSW w Krakowie.