Filipczyk Andrzej
Andrzej Filipczyk, ur. 8 VII 1957 w Rzeszowie. Absolwent Pomaturalnej Szkoły Technicznej w Rzeszowie, geodeta (1979).
1979–1985 topograf, kartograf w Zakładzie Topografii, Kartografii i Reprodukcji Okręgowego Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficznego w Rzeszowie.
Od IX 1980 w „S”.
Od 1982 kolporter ulotek i wydawnictw podziemnych m.in. „Solidarność Trwa”, „Galicja”, „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Trwamy”, „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, „Biuletyn Małopolski”, „Z dnia na dzień”. 1984–1986 członek SW, organizator siatki kolportażowej i akcji ulotkowych w regionie, wykonawca materiałów fotograficznych do druku techniką sitodruku. Uczestnik jednej z emisji radia SW – Radio Wolna Polska w Rzeszowie. 17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1985 aresztowany; zwolniony z pracy. 17 V 1985 skazany (z Jerzym Kajakiem i Romanem Sroką) przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie na półtora roku pozbawienia wolności; osadzony w ZK w Łęczycy, wielokrotnie bity i karany za upominanie się o prawa więźniów politycznych i swobody obywatelskie, uczestnik 2 protestów głodowych (5- i 30-dniowego); 17 IV 1986 zwolniony z więzienia. VI 1986 zrezygnował z członkostwa w SW, nast. współpracownik RKW w Rzeszowie. Od 1986 geodeta w Rzeszowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego. 1987 uczestnik (m.in. z Tadeuszem Kensym, Janem L. Wyciślakiem) akcji ujawniania działalności „S”. 31 VIII 1988 współzałożyciel (z Janem L. Wyciślakiem i Wandą Wojturską) pierwszego po 13 XII 1981 jawnie działającego w Regionie Rzeszowskim Komitetu Organizacyjnego „S” w Rzeszowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego.
VI 1989 – I 1990 członek RKW, odpowiedzialny za przygotowanie wyborów w „S” w regionie rzeszowskim Od 1992 członek ZR „S”, od 1995 członek Prezydium, nast. sekretarz, skarbnik i wiceprzew. ZR Rzeszowskiego „S”. Delegat „S” Regionu Rzeszowskiego na II KZD. 2005 współzałożyciel, organizator, nast. pełnomocnik rzeszowskiej Grupy Ujawnić Prawdę oraz jej przedstawiciel w procesach sądowych wytaczanych Grupie m.in. przez ujawnionych tajnych współpracowników SB. 2007/2008 współorganizator, nast. członek Stowarzyszenia Represjonowanych Województwa Podkarpackiego.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2019). Uhonorowany: Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości (2019).
Od 19 XII 1984 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Poligraf; 1985–16 III 1990 przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Ośmiornica.