Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Gąsior Krzysztof

Krzysztof Gąsior, ur. 23 VIII 1959 w Warszawie. Ukończył Zespół Szkół Elektronicznych i Licealnych tamże (1979). 1979–1982 student Wydz. Transportu Morskiego w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni, 1982–1984 Wydz. Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Gdańskiego.

Ukończył Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles (USA), Wydz. Nauk Politycznych (1992).

IX 1980 współzałożyciel NZS w WSM w Gdyni, od 1981 w redakcji tygodnika NZS WSM „Latarnia”, od IX 1981 redaktor nacz. XI–XII 1981 współorganizator strajku solidarnościowego ze studentami WSI w Radomiu; przew. Komisji Informacyjnej KS WSM, z Grzegorzem Króliczkiem redaktor „Strajkowego Biuletynu Informacyjnego NZS WSM”.

14–15 XII 1981 współorganizator strajku w WSM przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Po zakończeniu protestu z grupą studentów przedostał się do strajkującej Stoczni Gdańskiej. 16 XII 1981 po rozbiciu strajku przez ZOMO zatrzymany i przewieziony do ZK w Starogardzie Gdańskim. 18 XII 1981 ukarany grzywną w wys. 2 tys. zł przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Naczelniku Miasta Starogard Gdański. 18 XII 1981 zwolniony z aresztu. Po ogłoszeniu stanu wojennego usunięty z WSM. Formalną przyczyną odebranie książeczki żeglarskiej przez SB, które uniemożliwiało studiowanie na uczelni morskiej. Decyzja zaskarżona do NSA w Warszawie. 4 V 1983 pozytywne rozpatrzenie odwołania (rektor uczelni odmówił jednak ponownego przyjęcia na studia).

Od XII 1981 redaktor, drukarz, łącznik, organizator i kolporter wydawnictw podziemnych, ulotek sprzeciwiających się stanowi wojennemu, współorganizator i uczestnik protestów ulicznych. Kilkakrotnie zatrzymywany. 5 V 1982 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Strzebielinku, 14 VII 1982 zwolniony. Po wyjściu na wolność razem z Krzysztofem Olszewskim do 1984 organizator podziemnej drukarni i wydawnictwa w Gdyni-Orłowie. Druk Druk „Druk”, tygodnik „S” Regionu Mazowsze wydawany II – X 1982 w Warszawie; od n-ru 7 podtytuł: „Tygodnik związkowy”. broszur, kalendarzy, ulotek i podziemnej prasy NZS (m.in. wznowienie wydawania „Latarni”) i RKK Gdańsk. 1982/1983 współorganizator (m.in. z Andrzejem Rzeczyckim) i uczestnik wyniesienia z siedziby byłego ZR Gdańskiego sprzętu poligraficznego, m.in. składopisów, pilnowanych przez MO. Maszyny przewiezione do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, nast. przekazane do podziemnych drukarni w Trójmieście. 1983–1984 łącznik ps. Jurek między Ewą Kubasiewicz a SW we Wrocławiu, wydawca i drukarz prasy i ulotek SW (w tym w jęz. rosyjskim) w Gdyni.

Od X 1984 na emigracji. Początkowo w obozie dla uchodźców w Latinie pod Rzymem. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1985 wyjazd do USA. 1985–1988 mechanik samochodowy w VIP Cadillac, Reseda, CA, Good Year, Sherman Oaks, CA, La Torre Volkswagen, Reseda, CA, Keyes Volvo, Van Nuys, CA. 1988–1994 Reader, Research Assistant, Teaching Assistant (dla UCLA, Los Angeles, CA), Teacher (dla Unified Schools of America, North Hollywood, CA), Researcher (dla RWE, Monachium, RFN – graduate fellowship). 1994–1996 Technical Marketing Specialist (contract employee), General Electric, Lynchburg, VA, 1996–1997 Manager, International Distribution Development, Ericsson, Lynchburg, VA. 1997–2014 współwłaściciel firmy CF & EW w Lynchburg, VA, nast. w Fredericksburg, VA. XII 2014 powrót do Polski. 2015–2017 bez zatrudnienia. Od 2018 współwłaściciel Dixie Pomerania Sp. z o.o. w Gdańsku.

Od 2016 członek Stowarzyszenia Godność, Stowarzyszenia Do Broni, Stowarzyszenia Strzebielinek (od 2017 wiceprezes).

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).

23 IV 1982–22 VII 1983 rozpracowywany przez Wydz. II/III KW MO w Gdańsku w ramach SOS krypt. Piraci.

Arkadiusz Kazański

Opcje strony

do góry