Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Głowiński Michał

Michał Głowiński, ur. 4 XI 1934 w Pruszkowie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek filologia polska (1955), habilitacja (1967), prof. (1976).

1963–1983 członek ZLP.

1955–1958 stypendysta w Katedrze Teorii Literatury na Wydz. Filologicznym UW. 1958–2004 asystent, prof. zw. w Instytucie Badań Literackich PAN. 1973–1974 wykładowca na Uniwersytecie w Amsterdamie.

1978–1981 współzałożyciel i wykładowca TKN, autor referatu wstępnego Nowomowa – rekonesans opublikowanego w serii wydawniczej TKN.

20 VIII 1980 sygnatariusz Apelu 64 intelektualistów popierającego postulaty strajkujących robotników Wybrzeża.

Od IX 1980 w „S”. 1980–1981 uczestnik akcji samokształceniowych, prowadził wykłady nt. nowomowy; XI – XII 1981 wykładami wspierał strajk studencki na UW oraz in. uczelniach warszawskich.

Po 13 XII 1981 kilkakrotnie wykładowca w kościołach warszawskich (Nawiedzenia NMP, św. Anny); organizator i prowadzący nieformalne seminarium z literatury współczesnej dla studentów filologii polskiej UW; autor w podziemnych wydawnictwach (ps. Erazm Łojewski, J. M. Tomir, J. M. T., G. M., REF) oraz broszur.

1990–2006 przew. Rady Naukowej PAN; członek rzeczywisty PAN, PAU, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, SPP. Autor wielu publikacji krytycznoliterackich, m.in. w „Życiu Literackim”, „Twórczości”, „Krytyce” i „Kulturze Niezależnej” oraz ok. 30 książek, m.in. Porządek, chaos, znaczenie (1968), Gry powieściowe (1973), Gombrowicz i nadliteratura (2002), Monolog wewnętrzny Telimeny i inne szkice (2007). 1966–1989 prowadził notatki „Komentarze do słów”, które ukazały się po 1989 w serii 5 książek dot. języka propagandy komunistycznej (m.in. Marcowe gadanie, Peereliada, Nowomowa po polsku).

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013), Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007).

21 VIII 1979 – 21 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO/SUSW w ramach KE krypt. Jedynak.

Anna Grażyna Kister

Opcje strony

do góry