Goławski Zygmunt
Zygmunt Goławski, ur. 11 XII 1924 w Gołaszynie k. Łukowa, zm. 9 III 2021 w Siedlcach. Ukończył eksternistycznie Zasadniczą Szkołę Rzemieślniczą przy Cechu Szklarzy w Siedlcach (1942).
Od 1944 prowadził własny zakład szklarski. 1942-1944 kwatermistrz oddziału Narodowych Sił Zbrojnych; 1944 aresztowany, osadzony w więzieniu w Siedlcach, następnie wywieziony do obozu w Borowiczach w obwodzie nowogrodzkim w ZSRS, w 1946 wrócił do Polski. Od l. 60. drukarz i kolporter wydawnictw o treści religijnej, za co został w 1963, aresztowany na 3 mies., osadzony w AŚ Warszawa-Mokotów, następnie zwolniony. W 1967 i 1969 za działalność opozycyjną aresztowany, zwalniany po 3 mies. W 1977 współzałożyciel (z Janem Mizikowskim) Siedlecko-Podlaskiej Grupy Ludowo-Narodowej, w 1978 w ramach SPGLN współorganizator akcji ulotkowej w Siedlcach i okolicy nawołującej do bojkotu wyborów do rad narodowych. 26 XI 1978 współzałożyciel Podlaskiego Komitetu Ludzi Wierzących, który protestował przeciwko próbom rozebrania przez władze kaplicy we wsi Opole Stare k. Siedlec. Od 1978 współpracownik ROPCiO, kolporter prasy niezależnej w regionie, drukarz i kolporter ulotek, organizator spotkań z działaczami opozycji, uczestnik manifestacji organizowanych przez Wojciecha Ziembińskiego w Warszawie, m.in. uczestnik akcji ulotkowych przypominających o agresji z 17 IX 1939 i zbrodni katyńskiej. 1 IX 1979 sygnatariusz założyciel KPN, członek Rady Politycznej.
W VIII 1980 dostarczał żywność strajkującym w Stoczni Gdańskiej im. Lenina; we IX 1980 współzałożyciel Niezależnego Związku Zawodowego Podlasie, który wszedł w skład „S”. 12 XI 1980 aresztowany, 12 V 1981 zwolniony (z innymi działaczami KPN) po ogólnopolskich akcjach protestacyjnych KOWzP. 31 VII 1981 uczestnik akcji wzniesienia pierwszego krzyża katyńskiego na Powązkach w Warszawie zorganizowanej przez Stefana Melaka. 5 XI – 13 XII 1981 uczestnik strajku „S” RI w Siedlcach.
Po 13 XII 1981 w ukryciu. 16 IV 1982 aresztowany, następnie internowany w Ośr. Odosobnienia w Darłówku, zwolniony 24 XII 1982. Po wyjściu organizator manifestacji po Mszach za Ojczyznę w Siedlcach, w 1983 drukarz i kolporter (z synami Andrzejem, Krzysztofem i Zygmuntem jr. Goławskimi) odezw sygnowanych „Ruch Niepodległościowy na Podlasiu”. Wielokrotnie zatrzymywany i poddawany rewizjom. 9 XII 1984 z czołowymi działaczami KPN: Tadeuszem Jandziszakiem, Tadeuszem Stańskim i Romualdem Szeremietiewem, wystąpił z KPN. 22 I 1985 współzałożyciel Polskiej Partii Niepodległościowej. W 1989 przed wyborami 4 VI założyciel i szef Chrześcijańsko-Narodowego Komitetu Wyborczego (opozycyjnego wobec siedleckiego KO). Uczestnik reaktywowania Związku Sybiraków, inicjator postawienia pomnika sybiraków w Siedlcach.
Od 1989 działacz Stronnictwa Narodowego. W 1990 założyciel Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Dokumentował zbrodnie okresu stalinowskiego na Siedlecczyźnie, wystąpił z wnioskiem o rozebranie pomników wdzięczności Armii Czerwonej w Siedlcach i okolicy. W 1992 organizator sesji naukowej o Narodowych Siłach Zbrojnych, po której wydano 4-tomową monografię ''NSZ na Podlasiu w latach 1944-52'' (Siedlce 1994).
Odznaczony Krzyżem Partyzanckim (1993), Orderem św. Stanisława (1995), Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego (2003) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1999), Kustosz Pamięci Narodowej (2012).