Grochulska Barbara
Barbara Grochulska, ur. 13 X 1924 w Worowicach k. Płocka, zm. 30 IV 2017 w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Historyczny (1952), doktorat (1963), habilitacja (1976), prof. nadzw. (1990)
Żołnierz AK, sanitariuszka w powstaniu warszawskim; X 1944 – V 1945 więźniarka stalagu Zeithain k. Drezna. 1950–1952 pracownica Archiwum Miejskiego m.st. Warszawy, 1954–1992 pracownik naukowy Instytutu Historycznego UW. 1966–1970 sekretarz naukowy Instytutu Historycznego UW, członek Rady Naukowej Archiwum Archiwum Archiwum, wydawnictwo założone w 1977 w Warszawie przez Jacka Arcta i Jadwigę Żelechowską we współpracy z grupą osób, które od 1974 powielały techniką fotograficzną wydawnictwa emigracyjne i ulotki (m.in. zawiadamiające o mszach rocznicowych). Działało do 1981 (do 1978 bez nazwy), w 1978 powstała formalna struktura i przyjęto nazwę. UW. III 1968 pomagała demonstrującym studentom. VIII 1980 sygnatariuszka apelu 64 intelektualistów do władz komunistycznych o podjęcie rozmów ze strajkującymi. Od IX 1980 członek „S” UW. Po 13 XII 1981 wyjeżdżała do Jaworza na widzenia z internowanymi pracownikami UW. 1982–1992 współorganizatorka Konwersatorium Historii Kultury w Studium Kultury Chrześcijańskiej przy kościele św. Trójcy na Solcu oraz od 1986 Konwersatorium Kultury Polskiej. 1984 sygnatariuszka deklaracji założycielskiej i działaczka KO Przeciw Przemocy. Od 1992 na emeryturze. Autorka publikacji naukowych i popularnonaukowych, m.in. Handel zagraniczny Księstwa Warszawskiego. Z badań nad strukturą gospodarczą (1967), Warszawa na mapie Polski stanisławowskiej: podstawy gospodarcze rozwoju miasta (1980), Księstwo Warszawskie (1990).
Odznaczona Krzyżem Powstańczym (1985), Brązowym Krzyżem Zasługi (2007).
22 XI 1984 – 27 X 1986 rozpracowywana przez Wydział III SUSW w ramach SOS krypt „Nawiedzona”