Encyklopedia Solidarności

Tadeusz Groszyk, ur. 27 I 1950 w Starej Pecynie k. Wyszkowa. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydz. Transportu (1975).

1975-1976 stażysta w Oddziale Zabezpieczenia Ruchu Pociągów PKP w Słupsku, 1977-1978 monter inżynier w Odcinku Zabezpieczenia Ruchu Pociągów PKP w Białogardzie, 1979-1980 zawiadowca Odcinka Zabezpieczenia Ruchu Pociągów w Szczecinku.

Od IX 1980 w „S”; do 1990 społeczny obrońca kolejarzy zwalnianych dyscyplinarnie przy Dyrektorze Generalnym PKP; 1980-1981 założyciel, autor tekstów, redaktor i drukarz niezależnego „Biuletynu Informacyjnego KZ NSZZ «S» Węzła PKP Szczecin” (druk na maszynach dalekopisowych); od X 1980 przewodniczący KZ „S” Węzła PKP w Szczecinku, członek Okręgowej Komisji Porozumiewawczej Kolejarzy „S” w Szczecinie, członek KK „S” Kolejarzy; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Pomorze Zachodnie.

13-31 XII 1981 autor ulotek protestacyjnych, organizator akcji ulotkowych. 15 XII 1981 – 1982 referendarz w Dyrekcji Rejonowej PKP w Słupsku. 1982-1984 autor i drukarz ulotek; do 1988 działacz w sekcji kulturalnej KIK przy kościele oo. Redemptorystów: m.in. organizator spotkań z wybitnymi artystami. 1982-1989 kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. „Tygodnika Mazowsze”, „BiS”, „Solidarności Podziemnej PBK/PRK”, książek NOWej, w służbach kolejowych na terenie Szczecinka i okolic; członek Rady Pomocy Społecznej przy kościele oo. Redemptorystów w Szczecinku. 1982-1990 starszy zawiadowca w Odcinku Sterowania Ruchem Pociągów w Szczecinku. W 1984 organizator pielgrzymki kolejarzy do grobu ks. Jerzego Popiełuszki i trasą jego męki, od 1986 współorganizator pielgrzymek kolejarzy na Jasną Górę.

1990-1996 dyr. naczelny Pomorskiej DOKP w Szczecinie, 1996-1997 z-ca naczelnika Zarządu Automatyki w Pomorskiej DOKP, 1998-1999 naczelnik ds. inwestycji w Zakładzie Telekomunikacji w Szczecinie, 2000-2001 naczelnik w Kolejowej Agencji Aktywizacji Zawodowej w Warszawie Oddział w Szczecinie, 2002-2007 naczelnik w Dyrekcji Okręgowej Infrastruktury PKP SA oddział w Szczecinie, od 2008 główny specjalista ds. inwestycji w PKP SA w Szczecinie.

27 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 – IX 1989 rozpracowywany przez p. V RUSW w Szczecinku w ramach SOS krypt. Groszek.

Sylwia Wójcikowa