Gulbiński Henryk
Henryk Gulbiński, ur. 25
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1936 w Wilnie (obecnie Litwa). Absolwent Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Leningradzie (1956) i Politechniki Szczecińskiej (1959).
1956-1958 elektryk okrętowy łodzi podwodnych w sowieckiej Marynarce Wojennej, 1958-1963 elektryk w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego, 1963-1970 w PŻM w Szczecinie, 1970-1973 w PLO, 1973-1987 w CPN na tankowcach. Od 1976 kolporter niezależnych wydawnictw KOR/KSS KOR, od 1979 także KPN.
19-30 VIII 1980 organizator strajku w CPN, od IX 1980 w „S”, członek MKZ w Stoczni Szczecińskiej, przewodniczący Komitetu Założycielskiego Pracowników CPN w Szczecinie, następnie przewodniczący KZ. VI-VII 1981 delegat na I WZD Regionu
Pomorze Pomorze „Pomorze”, podtytuł: „Pismo niezależne”, sygnowane przez Tymczasowy Zarząd Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”.
Zachodnie, IX/X 1981 delegat na I KZD, członek Prezydium KK Sekcji Pracowników CPN i Sekcji Krajowej Gospodarki Morskiej, sygnatariusz porozumienia płacowego między ministrem przemysłu chemicznego i „S” CPN.
13-14/15 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej, zatrzymany po pacyfikacji, 19 XII 1981 zwolniony. Od XII 1981 działacz podziemia, współpracownik Władysława Dziczka i Longina Komołowskiego; współpracownik pism podziemnych, w 1982 autor w „Obrazie”, 1984-1985 w „Gryfie”, dostawca sprzętu i materiałów poligraficznych, kolporter podziemnych wydawnictw wśród marynarzy i pracowników Politechniki Szczecińskiej. 1982-1987 autor felietonów i sprawozdań dla Radia Wolna Europa, organizator niezależnych demonstracji 1 V w Szczecinie; wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom.
W 1992 inspektor w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w Szczecinie, 1992-1996 kierownik referatu ds. kontaktów z zakładami pracy w Rejonowym UP. 1992-2002 członek Rady Społecznej przy komendancie woj. Policji w Szczecinie. 1992-2002 w ZChN, wiceprzewodniczący Zarządu Pomorza Zachodniego. Od 1996 na emeryturze, 2000-2003 ławnik w Sądzie Okręgowym.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Sylwia Wójcikowa