Huskowski Stanisław
Stanisław Huskowski, ur. 24 IV 1953 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny (1977).
1977-1982 pracownik naukowy w Instytucie Fizyki na Politechnice Wrocławskiej, 1982-1983 nauczyciel w XIV LO we Wrocławiu, 1983-1985 konstruktor w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych tamże, 1985-1989 fizyk i technik medyczny w Szpitalu Onkologicznym, 1989-1990 zaopatrzeniowiec w Polskim Stowarzyszeniu Jazzowym we Wrocławiu. 1972-1973 w ZSP, 1977-1980 w ZNP. 1978-1989 członek KIK. 1978-1980 współpracownik SKS we Wrocławiu, 1979-1980 wrocławskiego Klubu Samoobrony Społecznej; 1978-1980 kolporter wydawnictw niezależnych, 1979-1981 współzałożyciel, autor, redaktor, organizator druku „Biuletynu Dolnośląskiego”, w 1980 „Akademickiego Pisma Informacyjnego”, do 1981 „Solidarności Dolnośląskiej”.
W VIII 1980 współorganizator MKS w Zajezdni MPK nr 7 we Wrocławiu; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie KZ w PWr; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, członek Prezydium i rzecznik prasowy ZR, delegat na I KZD.
Po 13 XII 1981 poszukiwany listem gończym w związku ze sprawą 80 mln zł dolnośląskiej „S”. W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 zwolniony z pracy. 5 III 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Grodkowie, zwolniony 14 X 1982. Od 1982 współpracownik, drukarz, organizator lokali dla podziemnego pisma NZS UWr „Komunikaty” i „Z Dnia na Dzień”, kolporter pism podziemnych oraz książek; prowadził działalność informacyjną, organizator spotkań struktur opozycyjnych Dolnego Śląska, współorganizator manifestacji.
1989-1990 członek Wojewódzkiego KO, w 1990 wiceprzewodniczący 1990-1993 i 1995-1996 dyr. regionalny Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, 1991-1994 współwłaściciel firmy Atut; 2003-2004 wykładowca w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. W 1990 współzałożyciel UD, następnie w UW. 1994-1997 radny Miasta Wrocław, 1997-2002 wiceprzewodniczący Rady Miejskiej, 2002-2004 przewodniczący, 1998-2001 wiceprezydent, 2001-2002 prezydent Wrocławia. 2001-2005 senator RP, od 2005 poseł RP z listy PO.
1978-1981 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Fizyk.