Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Isakowicz-Zaleski Tadeusz

Tadeusz Isakowicz-Zaleski, ks., ur. 7 IX 1956 w Krakowie. 1967-1973 członek ZHP. 1975-1983 alumn Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, w 1983 święcenia kapłańskie.

1975-1977 wcielony na 2 lata do specjalnej jednostki wojskowej dla kleryków w Brzegu Opolskim: w 1976 uczestnik głodówki przeciwko zakazowi posiadania gazet i książek religijnych, w toku służby osadzony na 56 dni w areszcie za uchybienia dyscyplinie (w konsekwencji przedłużenie służby o 2 mies.). 1978-1981 kolporter wydawnictw niezależnych w Papieskiej Akademii Teologicznej, od 1979 działacz opozycji, współpracownik SKS, Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy.

W 1981 wybrany do samorządu seminaryjnego, za próbę przekształcenia samorządu w autentyczną reprezentację studencką, po V roku niedopuszczony do święceń kapłańskich i dyscyplinarnie skierowany na praktykę w parafii w Chrzanowie (1981-1983). 1978-1989 autor w niezależnych „Spotkaniach” i „Hutniku”, współredaktor, publicysta „Krzyża Nowohuckiego”. W 1981 animator, współorganizator wspólnoty Wiara i Światło w Krakowie.

W 1983 skierowany na studia do papieskiego Kolegium Ormiańskiego w Rzymie, jednak władze odmówiły mu zgody na wyjazd. 1983-1991 kapelan wspólnot „Wiara i Światło” i duszpasterz osób niepełnosprawnych umysłowo w Krakowie, 1984-1989 duszpasterz w założonym w 1982 przez ks. Kazimierza Jancarza Duszpasterstwie Ludzi Pracy przy parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach, współorganizator Mszy za Ojczyznę, Tygodni Kultury Chrześcijańskiej; wykładowca Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. kard. Stefana Wyszyńskiego tamże. 2-krotnie napadnięty przez nieznanych sprawców: 6 IV 1985 brutalnie pobity w kamienicy, gdzie mieszkali jego rodzice, w nocy 3/4 XII 1985 w klasztorze w Woli Justowskiej, napastnicy zarzucili mu pętlę na szyję, zakneblowali i próbowali uprowadzić. W 1987 współtwórca Fundacji im. św. Brata Alberta, od 1989 prezes. W IV-V 1988 kapelan strajku w Hucie im. Lenina, po pacyfikacji zatrzymany na kilka godzin. Od II 1989 Honorowy Członek „S” HiL.

Od 2000 duszpasterz Ormian w Krakowie, od 2002 w Polsce. Od 2001 prezes Oświatowego Towarzystwa Integracyjnego w Radwanowicach.

Autor tomików wierszy: ''Oblężenie'' (1981), ''Wspomnienia'' (1985), ''Morze Czerwone'' (1987), ''Świętych obcowanie'' (1993), ''Wiersze'' (2006), wielu artykułów historycznych, książek, m.in.: ''Biskup ormiański Izaak Isakowicz „Złotousty”'' (2001), ''Słownik biograficzny duchownych ormiańskich w Polsce'' (2001), ''Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej'' (2007), ''Moje życie nielegalne'' (2008), ''Przemilczane ludobójstwo na Kresach'' (2008). Od 2007 felietonista Gazety Polskiej.

Kawaler Orderu Uśmiechu (1997); w 1997 otrzymał od kard. Franciszka Macharskiego tytuł kanonika honorowego archidiecezji krakowskiej za pracę z osobami niepełnosprawnymi (w 2006 zrezygnował z tytułu w proteście przeciwko pomówieniom pod swoim adresem); odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999, odmówił przyjęcia go z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Nagrodą Rzecznika Praw Obywatelskich im. Pawła Włodkowica „za odwagę w występowaniu w obronie podstawowych wartości i prawd nawet wbrew zdaniu i poglądom większości” (2007), Nagrodą Kustosz Pamięci Narodowej (2011).

 

Mateusz Konczal

Opcje strony

do góry