Jungiewicz Józef
Jungiewicz Józef, ur. 7
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1936 w Połańcu, zm. 20 VII 2015 w Tęgoborzy k. Nowego Sącza.
Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Górniczego (1966).
1957–1959 pracownik fizyczny w KWK Sosnowiec, Bolesław Chrobry w Wałbrzychu, Bierut w Jaworznie, 1967–1986 technolog, nast. kierownik działu technologicznego, nast. mechanik specjalista w Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Nowym Sączu.
Od 1980 w „S”, wiceprzew. Komitetu Założycielskiego, przew. KZ. 9–11 I 1981 współorganizator strajku w nowosądeckim Ratuszu, dostawca żywności, III 1981 prowadził przygotowania do strajku po kryzysie bydgoskim. VII 1981 delegat na I WZD RM w Tarnowie, IX–X 1981 na I KZD; od X 1981 członek KK.
14 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa,15 I–16 II na przepustce, 27 II 1982 zwolniony. 1982–1989 uczestnik podziemnych struktur „S” (m.in. z Andrzejem Szkaradkiem i Henrykiem Najduchem), organizator akcji ulotkowych, zbiórek pieniędzy i pomocy materialnej dla represjonowanych, zaangażowany w pomoc dla rodzin wielodzietnych, uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu. 1982–1984 wielokrotnie przesłuchiwany, pozbawiony kierowniczego stanowiska. 1986–1989 nauczyciel w SP w Tęgoborzy.
23 III 1989–1991 członek KO „S” w Nowym Sączu, współorganizator kampanii wyborczych, 1989–1991 poseł na Sejm RP z listy KO „S”, 1992–1993 wojewoda nowosądecki. 1989–1991 w PSL „S”, 1990 założyciel PC w Nowym Sączu, 1992–1993 w RdR. Od 1994 na emeryturze, działalność charytatywna, w szczególności dla ubogich wielodzietnych rodzin.
Współautor 7 opatentowanych wynalazków, m.in. wielokomorowego pieca kręgowego do wypalania wyrobów elektrodowych (1981).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), pośmiertnie Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
31 X 1980–12 V 1982 rozpracowywany przez Wydz. III-A KW MO w Nowym Sączu w ramach SO krypt. Związkowcy; 12 V 1982–I 1986 przez Wydz. V/Wydz. IV KW MO tamże w ramach KE, 31 I 1986–15 IX 1989 przez p. V RUSW/Inspektorat 2/Wydz. III WUSW tamże w ramach KE krypt. Fanatyk.
Sławomir Chmura