Kaczmarek Grzegorz Antoni
Grzegorz Antoni Kaczmarek, ur. 19
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1952 w Rawiczu. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Filozoficzno-Historyczny (1976); w 1980 doktorat z socjologii.
1979-1989 adiunkt w Regionalnej Pracowni Naukowo-Badawczej Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. 1959-1970 w ZHP, 1967-1970 w ZMS, 1971-1975 w ZSP, 1973-1975 przewodniczący Koła Naukowego Socjologów UAM. 1977-1980 uczestnik seminariów samokształceniowych Doświadczenie i Przyszłość w Warszawie. 1980-1981 ekspert w Komisji Kultury Miejskiej Rady Narodowej w Bydgoszczy. 1981-1989 członek Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.
Od jesieni 1980 współpracownik niezależnego „Serwisu Informacyjnego”, następnie „Protestu”, autor artykułów. Od IX 1981 organizator, następnie kierownik Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy ZR Bydgoszcz „S”, prowadził szereg badań socjologicznych, m.in. dot. kryzysu bydgoskiego.
Po 13 XII 1981 zaangażowany w działalność podziemia (we współpracy m.in. z Jerzym Mierzejewskim, Andrzejem Mazurowiczem, Grażyną Kozimińską, Tadeuszem Jaskulskim); XII 1981 – 1982 autor pocztówek, m.in. ośmieszających WRON, wykładowca (wraz z Jerzym Sulimierskim) w grupach samokształceniowych, instruktor szkoleń organizowanych przez podziemne struktury bydgoskiej „S”, autor ulotek nt. zachowania podczas aresztowania, przesłuchania, rewizji; 1982-1983 zaangażowany w kolportaż wydawnictw podziemnych, I-II 1982 3-krotnie przesłuchiwany, rewizje w domu; autor artykułów w podziemnym piśmie „Informator Bydgoski”; w 1982 obserwator procesów politycznych, m.in. Andrzeja Milczanowskiego; 1982-1984 współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy.
Od 1989 adiunkt w Instytucie Nauk Politycznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej (później Uniwersytet Kazimierza Wielkiego) w Bydgoszczy. 1989-1990 członek KO „S”, uczestnik kampanii wyborczej (m.in. przygotowanie programów politycznych, spotkań, konsultacje) przed wyborami 4 VI; współzałożyciel (wraz z Józefem Heroldem i Wojciechem Nowackim) pisma „Samorządna Rzeczpospolita”. 1989-2009 wiceprzewodniczący KZ „S” w WSP; od 1995 delegat na kolejne WZD Regionu Bydgoszcz. W 1989 współzałożyciel Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. 1992-1994 wiceprezydent Bydgoszczy, 1990-2002 radny Miasta Bydgoszcz z rekomendacji „S”, 1990-1994 radny sejmiku samorządowego woj. bydgoskiego. W 1993 współzałożyciel kulturalnego Stowarzyszenia Wieża Ciśnień. 1994-1999 konsultant Badań Audytoryjnych w Polskim Radiu PiK w Bydgoszczy, 2000-2004 członek rady programowej Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego tamże; od 2008 członek rady programowej Polskiego Radia. W 2007 współzałożyciel Stowarzyszenia Mieszkańców ul. A. Cieszkowskiego SMAC, w 2000 Stowarzyszenia Rozwoju Regionalnego Partner. Od 2004 kierownik Zakładu Badań Społecznych w Wyższej Szkole Gospodarki w Bydgoszczy.
Autor m.in. pracy ''Zróżnicowanie społeczne a styl życia'' (Warszawa 1985); współautor: ''Bydgoszcz w latach 1944-1980'' (Bydgoszcz 1986); redaktor i współautor: ''Bydgoskie w procesie regionalizacji'' (Bydgoszcz 1995) oraz kilkudziesięciu artykułów nt. samorządów, demokracji lokalnej, przemian społeczno-kulturowych polskiego społeczeństwa.
Odznaczony Medalem Prezydenta Bydgoszczy (2001), Złotą Odznaką z okazji XXX-lecia NSZZ „S” (2005).
Katarzyna Grysińska-Jarmuła