Kamiński Marek
Marek Kamiński, ur. 22
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1952 w Przemyślu. Ukończył SP nr 4 tamże (1967).
1969–1973 uczeń, nast. po zdaniu egzaminu zawodowego maszynista typograficzny (drukarz) w Terenowych Zakładach Przemysłu Poligraficznego w Rzeszowie Drukarnia w Przemyślu, 1973–1988 maszynista typograficzny w Spółdzielni Inwalidów Praca.
Od X 1980 w „S”, wiceprzew. Komitetu Założycielskiego w Spółdzielni Inwalidów Praca, od II 1981 przew. KZ, VII–XII 1981 delegat na I WZD Regionu Południowo-Wschodniego, od 31 VII 1981 członek ZR. Przed 13 XII 1981 uruchomił drukarnię Regionu Południowo-Wschodniego.
13 XII 1981 członek RKS w Przemyślu. 16 XII 1981 w proteście przeciw wprowadzeniu stanu wojennego organizator strajku włoskiego (spowolnienie pracy i włożenie czarnych opasek) w Spółdzielni Inwalidów Praca. 26 IV 1982 uniewinniony od zarzutu organizacji protestu przez Sąd Rejonowy w Przemyślu. XII 1981–1983 członek Tymczasowej Komisji Regionalnej Regionu Południowo-Wschodniego. Organizator sieci drukarni i kolportażu wydawnictw podziemnych na terenie woj. przemyskiego, m.in. „Nie” i „Busoli”. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. 1983–1988 członek RKW Regionu Południowo-Wschodniego. 25 VIII 1983 zatrzymany w czasie drukowania podziemnej prasy, zwolniony na mocy amnestii. 28 IX 1985 aresztowany, osadzony w ZK w Jarosławiu i Przemyślu, 5 XII 1985 zwolniony warunkowo za poręczeniem zakładu pracy, 10 X 1986 umorzenie postępowania na mocy amnestii przez Sąd Rejonowy w Przemyślu. 4 VII 1988 ukarany przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Prezydencie Miasta Przemyśla za organizację alternatywnych obchodów 1 V 1988 w Przemyślu.
1988–1989 przew. TZR Ziemia Przemyska, 1989–1991 delegat na WZD Regionu, przew. ZR, 1990–1991 delegat na II i III KZD, członek KK. 1998–2002 w RS AWS, radny Sejmiku Województwa Podkarpackiego. 2004–2008 konserwator w Wydz. Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miasta w Przemyślu. 2008–2014 na rencie chorobowej. Od 2014 na emeryturze.
22 V 1980 zarejestrowany przez KM MO w Przemyślu do PR 3/60; 29 V 1980 przez KW MO tamże; 22 XII 1982 przez Wydz. II SB KW MO tamże, przerejestrowany PR 4265 do SO krypt. Poligrafia PR 4104 na podst. materiałów przekazanych przez KM MO tamże (9 XII 1982) ;14 XII 1983 przerejestrowany na stan Wydz. III SB WUSW tamże i przekwalifikowany na figuranta KE krypt. Jajo; 31 XII 1989 materiały zniszczono.
Michał Stręk