Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Kłoczowski Jan Andrzej

Kłoczowski Jan Andrzej, ur. 5 VII 1937 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Historii Sztuki (1960), i Kolegium Filozoficzno-Teologicznego w Krakowie (1971), doktorat w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1975), habilitacja w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1990), prof. nadzw. (1998), prof. zw. (2006).

Od 1963 w Zakonie Kaznodziejskim (dominikanie), nowicjat rozpoczął w Poznaniu, 1970 święcenia kapłańskie.

1961–1963 pracownik naukowo-dydaktyczny (asystent) w Katedrze Historii Sztuki KUL.

1970–1986 duszpasterz akademicki przy kościele św. Trójcy (oo. Dominikanów) Beczka w Krakowie, skupiający wokół siebie młodzież zainteresowaną kwestiami religijnymi, filozofią, kulturą i problemami społecznymi (m.in. Liliana Batko, Józef Ruszar, Wojciech Oracz, Bogusław Sonik). Prowadzący seminarium z udziałem opozycyjnie nastawionych intelektualistów (m.in. Zygmunta Chylińskiego, Mirosława Dzielskiego, Jana i Anny Środoniów). Od 1971 wykładowca w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie, 1973–1993 członek redakcji miesięcznika „W Drodze”. I 1976 sygnatariusz Listu 101 przeciwko projektowi zmian w Konstytucji PRL. Po VI 1976 organizator zbiórki pieniędzy (z członkami DA Beczka) na pomoc represjonowanym robotnikom, nawiązywanie kontaktów z KOR, wspieranie krakowskiego SKS. 1978–1986 współorganizator Studium Wiedzy Chrześcijańskiej przy krakowskich duszpasterstwach akademickich, od 1979 wykładowca na Wydz. Teologicznym, od 1982 wykładowca w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.

V 1980 sygnatariusz apelu w obronie Jana Kozłowskiego. 17 XII 1981 internowany, 21 XII 1981 zwolniony. 1981–1984 organizator i kierownik Biura Pomocy dla Rodzin Internowanych. Wykładowca Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. Kard. Stefana Wyszyńskiego przy kościele św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach. Od poł. l. 80. prowadzący seminarium formacyjne (nazwane salonem) dla związanych z opozycją młodych intelektualistów, studentów i dziennikarzy (m.in. Roman Graczyk, Adam Szostkiewicz, Henryk Woźniakowski).

1989 członek Małopolskiego KO „S”.

1990–2013 kierownik Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym PAT, 1990–1998 rektor Kolegium Filozoficzno-Teologicznego oo. Dominikanów w Krakowie, od 1990–2002 regens Polskiej Prowincji oo. Dominikanów. 1992–1998 członek Komisji Filozofii i Teologii Komitetu Badań Naukowych. 1992–1996 redakcji miesięcznika „Znak”; 1992–2001 w radzie redakcyjnej „Przeglądu Filozoficznego. Nowa Seria”. 1997–2006 redaktor nacz. czasopisma „Logos i Ethos”.

Autor publikacji, m.in.: Między samotnością a wspólnotą. Wstęp do filozofii religii (1994, 2005), Więcej niż mit. Leszka Kołakowskiego spór o religię (2004), Filozofia dialogu (2005), Drogi człowieka mistycznego (2002), Zawierzyć prawdzie. O encyklikach Jana Pawła II (2006), Kłocz. Autobiografia (2015).

Odznaczonym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

Ewa Zając-Goleń, Elżbieta Pietrzyk-Dąbrowska

Opcje strony

do góry