Kolankiewicz Wiesław
Wiesław Kolankiewicz, ur. 11 VII 1947 w Bisztynku k. Bartoszyc, zm. 30 III 2003 w Londynie. Ukończył Technikum Mechaniczne w Kętrzynie (1966).
1966-1980 zatrudniony kolejno w: Mechanicznych Zakładach Produkcyjnych WZGS w Giżycku, Pracowniczym Ośrodku Maszynowym w Wydminach, POM w Gajewie.
Od X 1980 w „S”, przywiózł z Gdańska projekt statutu „S”, 9 X 1980 organizator spotkania, na którym zawiązał się MKZ Region Mazury w Giżycku, do 15 XII 1980 przewodniczący. 1981-1983 starszy specjalista bhp w Rominckim Kombinacie Rolnym w Gołdapi, 1983-1984 prace dorywcze.
1983-1989 kolporter podziemnej prasy, m.in.: „Tygodnika Mazowsze”, „Kresu”, „Solidarności Walczącej”, ulotek, znaczków poczt podziemnych, tzw. cegiełek na pomoc represjonowanym; zwolniony z pracy, inwigilowany, przesłuchiwany, wielokrotne rewizje w mieszkaniu. 1984-1987 konserwator w Spółdzielni Pracy
Jedność Jedność „Jedność”, pismo związane pocz. z MKS w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, nast. z MKR, wydawane 26 (z datą 24) VIII – 31 XII 1980 i 10 I – 11 XII 1981.
w Gołdapi. W VI 1985 kolporter ulotek nawołujących do bojkotu wyborów do Sejmu PRL. 1985-1990 świadczył różne usługi prywatne. Od 1985 współorganizator i członek RKW „S” Regionu Pojezierze, od 1987 udostępniał mieszkanie na oficjalną siedzibę RKW; współzałożyciel reaktywowanego w 1986 „Kresu”, do 1989 gł. drukarz „Kresu” i ulotek RKW. W 1987 pracownik Zakładu Technicznego Wyposażenia Wnętrz w Gołdapi. 1987-1989 członek Solidarności Walczącej; w 1988 w związku z wyborami do rad narodowych uczestnik akcji wzywającej do bojkotu wyborów; w X 1988 pobity przez ZOMO po Mszy za Ojczyznę w Warszawie, aresztowany i skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny i 60 dni aresztu, osadzony w AŚ Warszawa-Służewiec, po odwołaniu od wyroku w XI 1988 uniewinniony i uwolniony.
Od 11
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1989 członek MKO „S” w Gołdapi; od 16 IV 1989 członek TZR „S” Region Pojezierze, uczestnik sprzeciwu ws. promowania kandydatur do Parlamentu narzuconych Regionowi przez KO, po zdymisjonowaniu TZR w VII 1989 wystąpił z „S”. 1993-2003 mieszkał w Wielkiej Brytanii.
Marcin Zwolski