Kołodziejczyk Piotr
Piotr Kołodziejczyk, ur. 24 XII 1954 w Poznaniu. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Maszyn Roboczych i Pojazdów (1978).
1978–1990 konstruktor w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Pojazdów Szynowych w Poznaniu. IX 1980–1990 w „S”, współzałożyciel „S” w OB-RPS, od 10 X 1980 członek Komitetu Organizacyjnego przy MKZ Poznań, współorganizator zakładowych struktur „S” na terenie woj. poznańskiego. 11–13 VII 1981 delegat na I WZD Regionu Wielkopolska, członek ZR Wielkopolska
13 XII 1981 przedstawiciel OB-RPS w RKS. Po 13 XII 1981 w TKZ, organizator sieci kolportażu podziemnych wydawnictw w regionie, współpracownik niezależnych podziemnych pism (m.in. „Obserwator Wielkopolski”, „Solidarni”, „Solidarność Walcząca Poznań”), uczestnik akcji wywieszania flag „S”, zbierania podpisów pod petycjami.
11 VI 1982 zatrzymany, 12 VI 1982 aresztowany, osadzony w AŚ w Poznaniu, 12 I 1983 skazany przez Sąd Rejonowy w Poznaniu na 7 mies. pozbawienia wolności i zwolniony w wyniku zaliczenia aresztu w poczet wyroku.
Konstruktor urządzeń techn. dla struktur podziemnych, m.in. 1984 organizator instalacji nagłośnienia do emisji audycji Radia „S” Poznań dla więźniów politycznych w AŚ. I 1984 członek założyciel MR „S”, współpracownik podziemnego pisma MR „S” „Komunikat”.
I 1990 delegat na II WZD, kontrkandydat Janusza Pałubickiego na przew. ZR Wielkopolska „S”, 19–24 IV 1990 delegat na
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
KZD w Gdańsku.
1990–1997 dyr. Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Poznaniu, organizator sieci ośrodków wspierania przedsiębiorczości (Poznań, Śrem, Gniezno, Grodzisk Wielkopolski). 1997–2001 podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, 2002 prezes Zarządu H. Cegielski – Fabryka Pojazdów Szynowych Sp. z o.o. w Poznaniu; 2003 dyr. Wydz. Działalności Gospodarczej Urzędu Miasta Poznania, 2004–2010 sekretarz miasta Poznania, 2010–2011 podsekretarz stanu w MSWiA, 2011–2012 podsekretarz stanu w MAiC, od 2012 dyr. II Oddziału ZUS w Poznaniu.
Autor publikacji naukowych z zakresu efektywności programów społecznych oraz zarządzania w administracji, m.in. Analiza efektywności programów rynku pracy (red.; 1995). Twórca wdrożeń systemów informatycznych w administracji, m.in. pierwszego w Polsce komputerowego systemu rejestracji działalności gospodarczej.
1981–1983 rozpracowywany przez Wydz. IIIA sek. VI KW MO/WUSW w Poznaniu w ramach SOS krypt. Baryła, 1983–1987 sprawa przerejestrowana przez Wydz. V sek. VI WUSW tamże pod krypt. Hugon.
Barbara Fabiańska, Aleksandra Kuligowska