Koralewski Jerzy
Jerzy Koralewski, ur. 16 XII 1939 w Ostrowie Wlkp. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Elektryczny (1966).
W 1960 technik w Telewizyjnym Ośrodku Nadawczym w Poznaniu, 1960-1961 zasadnicza służba wojskowa, w 1961 konstruktor w Zakładach Automatyki Przemysłowej (następnie Mera-ZAP) w Ostrowie Wlkp., 1961-1962 ponownie w TON, 1962-1963 kierownik w Zakładach Usług Radiotechnicznych i Telewizyjnych w Sulęcinie, 1963-1967 starszy konstruktor, następnie kierownik działu produkcyjnego w ZAP, 1967-1989 główny energetyk w Ostrowskich Zakładach Betoniarskich i Żelbetowych, 1966-2001 nauczyciel w Zespole Szkół Technicznych przy Mera-ZAP, 1989-2001 zatrudniony w Mera-ZAP m.in. jako starszy projektant, kierownik pracowni, doradca Zarządu. Od 1964 członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich. 1966-1981 w PZPR.
Od X 1980 w „S”; w 1981 członek Komisji Informacji „S” w Mera-ZAP, z Witoldem Sitarzem prowadził audycje „S” w radiowęźle zakładowym. VI-VII 1981 delegat na I WZD Województwa Kaliskiego, członek Prezydium ZR Wielkopolska Płd., IX/X 1981 delegat na I KZD. Od XI 1981 wiceprzewodniczący Samorządu Pracowniczego w Mera-ZAP, od XII 1981 członek Federacji Wolnych Rad Pracowniczych.
Po 13 XII 1981 nadal działacz Rady Pracowniczej w Mera-ZAP (zdominowanej przez nielegalną „S”), 1983-1987 przewodniczący. W IV 1982 zatrzymany na 48 godz.; wielokrotne rewizje w mieszkaniu.
W 1989 współzałożyciel KO „S” w Ostrowie Wlkp. Od II 1989 członek Tymczasowej KZ „S” w Mera-ZAP i Tymczasowej Miejskiej Komisji Koordynacyjnej w Ostrowie Wlkp., III 1989 – 1990 TZR Wielkopolska Płd.; w 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Wielkopolska Płd, członek ZR. 1989-1991 poseł RP z listy KO „S”, m.in. wiceprzewodniczący Komisji Przekształceń Własnościowych. 1991-2005 w UD/UW; 1993-2001 poseł RP z listy UD, następnie UW, od 2005 w PD demokraci.pl, przewodniczący Rad Regionalnych tychże partii i członek Rad Krajowych. Od 1990 członek Towarzystwa im. Fryderyka Chopina, od 2003 przewodniczący Zarządu Koła w Ostrowie Wlkp., od 2006 członek Zarządu Krajowego; od 2005 członek Klubu Seniorów Lotnictwa, od 2008 członek Stowarzyszenia Wychowanków i Absolwentów Alma Mater Ostroviensis. Od 2001 na emeryturze.
Od 4 VIII 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Kaliszu w ramach SOR krypt. Lewak.