Kramarski Jan
Jan Kramarski, ur. 8
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1949 w Częstochowie, zm. 16 VIII 2006 w Katowicach. Ukończył Zasadniczą Szkołę Metalową w Częstochowie (1966).
1966-1976 pracownik Częstochowskich Zakładów Metalowych Domgos, następnie Zakładów Metalowych Predom-Czemet w Częstochowie, do 1983 częstochowskiego Zakładu nr 6 bielskiej Fabryki Samochodów Małolitrażowych.
Od IX 1980 w „S”, współorganizator struktur „S” w swoim zakładzie.
W III 1982 współzałożyciel (ze Zbigniewem Muchowiczem, Władysławem Trzeciakiem) podziemnego pisma „CDN” w Częstochowie. III 1982 – IV 1983 współorganizator druku, drukarz podziemnych pism: „CDN”, „Nadzieja” (druk w swoim mieszkaniu). Od VI 1982 członek Międzyzakładowego Komitetu Koordynacyjnego, od XII 1982 Tymczasowej Komisji Regionalnej. XI 1982 – III 1983 w kontakcie z Małgorzatą Dodacką z Wydawnictwa CDN w Warszawie, której przekazywał nr. „CDN”. 17 IV 1983 zatrzymany w trakcie drukowania, 18 IV 1983 aresztowany, przetrzymywany w areszcie KW MO w Częstochowie, 28 VII 1983 zwolniony na mocy amnestii; w IV 1983 zwolniony z pracy. 1983-1987 pracownik Biura Techniczno-Konstrukcyjnego w Częstochowie (oddział Centralnego Związku Spółdzielni Niewidomych), od III 1987 na rencie, dodatkowo zatrudniony w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Elekromet w Częstochowie (oddział Krajowego Związku Elektrometalowych Spółdzielni Pracy). 1985-1988 współpracownik Herberta Dąbka (współorganizatora poligrafii RKK w Częstochowie), w 1986 drukarz częstochowskiej edycji (tzw. wydanie C) podziemnego pisma „KOS” (współpraca z H. Dąbkiem i Z. Muchowiczem), 1986-1987 „Nadziei”, 1986-1988 „Wytrwamy”, 1987-1988 „CDN” (druk nadal w swoim mieszkaniu). 28-30 I 1984, 10-12 XI 1984, 13-15 VIII 1986 po rewizjach w mieszkaniu zatrzymywany na 48 godz. 15 VI 1986 sygnatariusz listu otwartego do Sejmu PRL z apelem o nawiązanie dialogu z „S”.
1989-2000 pracownik Wojewódzkiej Spółdzielni Niewidomych Renoma, 2000-2006 firmy Automex Ociepa.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000).
1982-1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Częstochowie w ramach SOR krypt. CDN; 1984-1986 przez Wydz. V WUSW w Częstochowie w ramach SOR krypt. Minister; w 1986 w ramach SOR krypt. Komisja.
Wojciech Rotarski