Encyklopedia Solidarności Krasnodębski Karol - Biogramy -

Karol Krasnodębski, ur. 3 IX 1929 w Warszawie. Absolwent Politechniki Krakowskiej, Wydz. Mechaniczny (1961).

1965–1984 członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (sekretarz oddziału wojewódzkiego), 1975–1984 rzeczoznawca Naczelnej Organizacji Technicznej.

W 1951 pracownik Wytwórni Chemicznej nr 9 w Łęgnowie k. Bydgoszczy, 1951–1952 technolog w Centralnym Zarządzie Przemysłu Erg w Warszawie, 1952–1984 technolog, kierownik sekcji w Laboratorium Centralnym, kierownik Laboratorium Centralnego w Zakładach Mechanicznych w Tarnowie (1975–1981 Fabryka Obrabiarek Specjalizowanych Ponar Tarnów).

Od IX 1980 w „S”; IX 1980 współinicjator, przew. Komitetu Założycielskiego; od X 1980 członek Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej „S”; od I 1981 przew. KZ, od IX 1981 kierownik Delegatury ZR Małopolska w Tarnowie; 12 X 1981 współzałożyciel KOWzP w Tarnowie.

13 XII 1981 internowany. przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, szpitalu AŚ w Krakowie, 30 IV 1982 zwolniony, 10 VI 1982 ponownie internowany w Załężu (przypisywano mu inspirację strajku 13 V 1982 w ZM, 15 VIII 1982 uzyskał przepustkę na leczenie, 16 VIII aresztowany po rewizji w mieszkaniu, przetrzymywany w ZK w Tarnowie (w X 1982 podjął głodówkę po delegalizacji „S”), 15 XI 1982 zwolniony. Po powrocie do pracy przeniesiony na gorsze stanowisko. 1982–1984 członek Tymczasowej Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej „S”/Tarnowskiej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „S” Robotników i Chłopów, w 1983 koordynator w MKS Małopolski Południowo-Wschodniej. 1982–1989 organizator kolportażu podziemnych pism, m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik”, „Tarnina” (w mieszkaniu punkt kolportażowy), Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę, mszy za Ojczyznę w bazylice katedralnej Narodzenia NMP i w kościele Świętej Rodziny w Tarnowie, uroczystości patriotycznych przy Grobie Nieznanego Żołnierza tamże; w 1983 współzałożyciel, animator tarnowskiego Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Świętej Rodziny tamże. 1983–1984 współpracownik podziemnego pisma „Tarnina”. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, trzykrotnie ukarany grzywnami przez kolegia ds. wykroczeń (5 II 1985, 29 XII 1986, 18 VII 1987). 23 II 1984 aresztowany, przetrzymywany w areszcie RUSW w Dębicy i Rzeszowie, 7 VIII zwolniony na mocy amnestii; w V 1984 zwolniony z pracy; od 1984 na rencie. W III 1985 uczestnik głodówki rotacyjnej w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie. W 1986 redaktor podziemnego pisma „Nadzieja”. We IX 1988 organizator (z Leonardem Łąckim, Tadeuszem Kurlejem, Marianem Pamułą) Komitetu Założycielskiego „S” ZM.

W 1989 przew. KO w Tarnowie, 1989–1991 poseł RP z listy KO. Od 1991 założyciel, prezes, przew. rady nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej Mościce tamże. W 1993 pełnomocnik wojewody tarnowskiego ds. wyprowadzenia wojsk Federacji Rosyjskiej. Od 1994 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015), Złotym Krzyżem Zasługi (2007), medalem Zasłużony dla NSZZ Solidarność Regionu Małopolska (2000).

11 III – 29 VII 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Tarnowie w ramach SOR krypt. Propaganda; 13 VIII 1982 – 22 XI 1984 przez Wydz. V KW MO/WUSW w ramach SOR krypt. Struktura; 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – 3 XII 1985 przez Wydz. V WUSW w ramach SOR krypt. Skrzynka; od 17 XII 1985 w ramach KE krypt. Akacja; III 1986 – I 1990 przez Wydz. III/WOKPP w ramach SOR krypt. Veto.

Sławomir Chmura