Krygiel Józef
Józef Krygiel, ur. 22 X 1925 w Sędowie k. Sieradza, zm. 7 XI 2016 w Łodzi. Ukończył SP w Łodzi (1962).
W czasie II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. wojny światowej pracownik przymusowy w III Rzeszy – w Neustettin (Szczecinek); pod koniec wojny zbierał ulotki zrzucane przez samoloty alianckie i kolportował wśród robotników przymusowych różnych narodowości. 1947-1950 pracownik Pogotowia Ratunkowego w Łodzi, 1950-1962 i 1969-1972 PKS w Łodzi, 1962-1968 na rencie, 1973-1985 pracownik Centralnego Biura Przemysłu Papierniczego. W VI 1956 uczestnik zebrań pracowników łódzkiego PKS, członek delegacji robotniczej domagającej się od dyrekcji wyjaśnienia wydarzeń w Poznaniu. W VIII 1957 podczas strajku pracowników MPK w Łodzi zbierał i niszczył ulotki antystrajkowe rozrzucane wokół zajezdni tramwajowej przez aktywistów PZPR. W 1978 współorganizator akcji protestacyjnej kilkunastu pracowników Huty Szkła w Murowie na Opolszczyźnie ws. złej jakości posiłków regeneracyjnych.
Od IX 1980 w „S”, współorganizator Komitetu Założycielskiego w Zakładach Przemysłu Papierniczego, od X 1980 członek KZ. Od 1981 w KPN i regionalnym KOWzP.
13 XII 1981 współinicjator wykonania transparentu „Solidarność Ziemi Łódzkiej” wywieszonego przy Grobie Nieznanego Żołnierza w pobliżu siedziby ZR, kolporter ulotek wzywających do organizacji protestów przeciwko stanowi wojennemu. Od 1982 współpracownik grupy Mirosława Michałowskiego, współorganizator sieci kolportażu, lokali konspiracyjnych i dostaw materiałów poligraficznych, kolporter pism podziemnych (m.in. „Przedwiośnia”, „Opoki”); remontował maszyny poligraficzne KPN. Autor zdjęć dokumentujących stan wojenny, publikowanych w wydawnictwach podziemnych. 1985-1986 zatrudniony w Spółdzielni Pracy Rękodzieła Artystycznego Cepelia, od 1986 na emeryturze.
W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S” i KPN. 1990-2006 członek Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego, od 1990 Sekcji Emerytów i Rencistów „S” przy ZR Ziemia Łódzka. 1990-1994 radny Miasta Łódź, 1992-1994 ławnik Sądu Rejonowego w Łodzi. 1992-1993 w RdR, w 2005 w LPR.
Odznaczony Krzyżem Zasługi KPN (2001), medalem O Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989 (2003).