Kuźmiak Piotr
Piotr Kuźmiak, ur. 16 VI 1950 w Krępie k. Szprotawy. Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu, Wydz. Ekonomiki Przemysłu (1973).
1969–1973 w ZSP, 1971–1973 przew. Uczelnianej Rady Kół Naukowych, 1973–1981 członek PTE.
1973–1983 stażysta, referent, kierownik sekcji, kierownik działu ekonomicznego w Fabryce Maszyn Budowlanych Bumar-Famaba w Głogowie.
Od IX 1980 w „S”; od IX doradca, członek Komitetu Założycielskiego, nast. Zakładowej Komisji Robotniczej, w VI 1981 delegat na I WZD Województwa Legnickiego, od VI przew. Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej Oddziału Wojewódzkiego w Legnicy ZR Dolny Śląsk; VI delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, od VII wiceprzew. Regionalnej Komisji Rewizyjnej przy ZR Dolny Śląsk; IX/X delegat na I KZD; 24 X delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Województwa Legnickiego. 1980–1981 współzałożyciel, autor, redaktor i drukarz niezależnego pisma „Biuletyn Informacyjny KZ NSZZ «Solidarność» przy ZMB/FMB w Głogowie”. VII – XII 1981 współzałożyciel, członek Klubu Wolnej Myśli w Głogowie, współorganizator wykładów. Po 22 XI 1981 sygnatariusz, propagator idei i kolporter deklaracji założycielskiej Klubu Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość, organizator tegoż w Głogowie.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Głogowie i Grodkowie, 14 XII 1982 zwolniony. 1 II 1983 zwolniony z pracy, 30 VI Okręgowy Sąd Pracy we Wrocławiu przywrócił go do pracy. 1 VII – 30 IX kierownik działu planowania warsztatowego w Bumar-Famabie. 1983 poddany kilku rozmowom ostrzegawczym. X 1983 – 1993 specjalista ds. kosztorysów i analizy cen, gł. księgowy w Spółdzielni Rzemieślniczej Blacharsko-Instalacyjnej w Poznaniu. 1983–1989 współpracownik podziemnej MKK w Głogowie (w kontakcie ze Stanisławem Orzechem), kolporter między Głogowem i Poznaniem podziemnych pism z Dolnego Śląska i Poznania oraz ulotek. 1984–1987 współpracownik podziemnej „S” RI w woj. gorzowskim i Ziemi Głogowskiej, w VII 1985 wykładowca podczas Pieszej Pielgrzymki Rolników z Klenicy na Jasną Górę współorganizowanej przez ks. Eugeniusza Jankiewicza. 1987–1989 współorganizator, członek-korespondent KIK w Głogowie. Od l. 80. zaangażowany w działalność charytatywną duszpasterstwa świeckich Ruch Nowego Życia w Poznaniu.
Od 1993 prokurent, gł. księgowy, członek zarządu Przedsiębiorstwa Handlowego Bims Plus Sp. z o.o. w Poznaniu, od 2016 na emeryturze.
18 I 1983 – 8 I 1985 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Legnicy/WUSW w Poznaniu w ramach KE krypt. Klecha.