Kwieciński Marian
Marian Kwieciński, ur. 31 I 1940 w Leżajsku, zm. 29 VI 2005 w Lubaniu. Ukończył LO w Leżajsku (1959) i Państwowe Liceum Pedagogiczne w Legnicy (1964).
1966–1970 w PZPR.
1962–1967 nauczyciel SP nr 4 w Lubaniu, 1967–1969 st. inspektor ds. kadr i szkolenia w Rejonowym Inspektoracie PGR Lubań w Olszynie, 1969–1970 st. referent ds. obrotu towarów w Jeleniogórskich Zakładach Papierniczych Zakład Tektury w Jałowcu; 1970–1984 robotnik, palacz, pomocnik maszynisty, maszynista pojazdów trakcyjnych parowozów w Lokomotywowni Węzła PKP w Węglińcu.
Od IX 1980 w „S”, przew. Komitetu Założycielskiego, nast. KZ, 1980–V 1981 członek MKZ Województwa Jeleniogórskiego. Od II 1981 członek Okręgowej Komisji Porozumiewawczej „S” Kolejarzy. V–VI 1981 delegat na I WZD Województwa Jeleniogórskiego, od VI członek Prezydium ZR; IX/X delegat na I KZD, członek KK.
13 XII 1981 internowany, osadzony Ośr. Odosobnienia w Strzebielinku, 23 XII 1981 zwolniony. 1984–1992 maszynista pojazdów trakcyjnych, konduktor, kierownik pociągu w Rejonowej Stacji PKP Lubań Śląski. 28 V 1984 sygnatariusz listu skierowanego do przew. Państwowej Komisji Wyborczej, zawierającego oświadczenie o zamiarze nieuczestniczenia w wyborach do rad narodowych, 17 XII 1984 oświadczenia do Prokuratury Wojewódzkiej w Jeleniej Górze ws. łamania praworządności i nadużywania władzy przez funkcjonariuszy SB. 1984–1989 działacz Lubańskiej Sekcji Ogólnospołecznej KIK w Jeleniej Górze.
17 II–XI 1989 członek TZR Jelenia Góra, IX 1989–X 1991 przew. KZ, IV–XII 1989 członek KO w Lubaniu, IV–VI 1989 współorganizator kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu, od II 1990 Lubańskiego Klubu Obywatelskiego, IV–V 1990 współorganizator kampanii wyborczej do samorządu. XI 1989–III 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Jeleniogórskiego, 1990–1991 delegat na KZD. 1992–1998 kierownik pociągu, kierownik drużyn konduktorskich, nast. ponownie kierownik pociągu w Węźle PKP w Węglińcu; 1994–1998 radny Rady Miasta Lubania z listy LKO, członek zarządu, od 1998 na emeryturze.
18 X 1975–20 XII 1989 zarejestrowany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Jeleniej Górze jako TW ps. Ala.