Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Łepkowski Tadeusz

Tadeusz Łepkowski, ur. 21 I 1927 w Wilnie, zm. 16 XII 1989 w Warszawie. 1945-1946 student Uniwersytetu w Grenoble, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek historia (1949), doktorat (1955), habilitacja (1960), prof. (1978).

1949-1951 redaktor w wydawnictwach Czytelnik i Wiedza Powszechna, 1951-1953 aspirant na UW, od 1953 pracownik naukowy Instytutu Historii PAN. 1949-1955 w ZMP, 1949-1951 i 1956-1968 w PZPR (w 1951 usunięty za odmowę złożenia samokrytyki, w 1968 wystąpił w proteście przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację). Od l. 60. związany ze środowiskami opozycyjnymi; 1968-1971 uczestnik prywatnego seminarium Włodzimierza Brusa, Tadeusza Kowalika i Krzysztofa Pomiana poświęconego najważniejszym kwestiom politycznym, ekonomicznym i ideologicznym Polski i świata; 1969-1971 prezes Towarzystwa Przyjaciół Kultury Iberyjskiej. 1972-1974 redaktor naczelny „Acta Poloniae Historica”, 1972-1984 twórca i redaktor naczelny „Estudios Latinoamericanos”, 1978-1979 współpracownik Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość, 1978-1981 przewodniczący Europejskiego Stowarzyszenia Historyków Latynoamerykanistów. 20 VIII 1980 sygnatariusz Apelu 64 intelektualistów popierających postulaty strajkujących robotników Wybrzeża.

Od IX 1980 w „S”, w 1981 przewodniczący KZ w IH PAN.

1982-1987 twórca i redaktor naczelny podziemnego pisma „Myśl Niezależna”, także redaktor techniczny i kolporter; w 1986 współtwórca „Warszawskich Zeszytów Historycznych” zawierających niedopuszczane przez cenzurę materiały z historii państw bloku komunistycznego; uczestnik prac podziemnego Społecznego Komitetu Nauki i Studium Kultury Chrześcijańskiej przy kościele Św. Trójcy w Warszawie, wykładowca historii Polski w kościołach na terenie całego kraju. W I 1986 sygnatariusz Apelu 77 intelektualistów ws. uwolnienia więźniów sumienia.

Autor wielu prac naukowych, m.in. ''Haiti. Początki państwa i narodu'' (1964), ''Warszawa w Powstaniu Listopadowym'' (1965), ''Polska – narodziny nowoczesnego narodu'' (1967), ''Polska–Meksyk 1918-1939'' (1980), ''Myśli o historii Polski i Polaków'' (CDN, 1983), ''Historia Meksyku'' (1986), ''Rozważania o losach polskich'' (Aneks, Londyn 1987), ''Uparte trwanie polskości'' (Most, Aneks, Londyn 1989).

Laureat nagrody nowojorskiej Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1986). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

 

Krzysztof Biernacki

Region Mazowsze, Warszawa

Opcje strony

do góry