Encyklopedia Solidarności Małecki Zdzisław Kazimierz - Biogramy -

Małecki Zdzisław Kazimierz, ur. 29 VII 1943 w Kaliszu. Mistrz włókiennictwa pluszowego. 1960–1961 cukiernik w Państwowej Spółdzielni Spożywców tamże; 1961–1983 tkacz w Fabryce Wyrobów Runowych Runotex tamże.

1960–1980 członek CRZZ.

IX 1980 uczestnik strajku w Runoteksie. 14 IX 1980 dyr. przedsiębiorstwa przedstawił strajkującym własny projekt porozumienia, na mocy którego przekazywał zakład z obowiązkiem wypłaty pensji przez KS, wystąpiła realna groźba upadku strajku, w tej sytuacji strajkujący potrzebowali własnego prawnika. Wtedy Małecki z Józefem Kubickim i Stanisławem Kordelasem wyszli w nocy z zakładu i skontaktowali się z Tadeuszem Konarskim (współpracownik ROPCiO), dzięki niemu udało się ściągnąć z Warszawy doradców strajkowych: Antoniego Pietkiewicza i prawnika Bogusława Śliwę. Powstało nowe porozumienie, korzystne dla strajkujących.

Od IX 1980 w „S”; współorganizator Komitetu Założycielskiego w Runoteksie (z Janem Marciniakiem, Andrzejem Orczykowskim i Jerzym Kęszyckim), nast. członek Prezydium KZ; współorganizator MKZ w Kaliszu; 1 XII 1980 – 13 XII 1981 oddelegowany do pracy w MKZ/ZR, w tym okresie był m.in. członkiem Prezydium MKZ, kierownikiem Działu ds. Koordynacji Sekcji Zawodowych i Branżowych, od VI 1981 kierownik Działu Poligrafii, kierownik drukarni ZR (we współpracy z Markiem Brelińskim i Januszem Pietkiewiczem). Od VI 1981 członek Zarządu Międzyzakładowej Komisji Porozumiewawczej (Zarządu Okręgu w Kaliszu). 30 VI 1981 delegat na I WZD Województwa Kaliskiego. Od 1 VII 1981 członek ZR Wielkopolska Południowa.

12/13 XII 1981 zatrzymany przez funkcjonariuszy KWMO w Kaliszu i przewieziony do drukarni ZR zdemolowanej przez ZOMO i MO, nast. do siedziby ZR (zmuszony do podpisania protokołu rewizji), nast. przewieziony do KWMO tamże, po przesłuchaniu zwolniony po podpisaniu tzw. lojalki. 14 XII 1981 uczestnik akcji przeniesienia dokumentów i pieniędzy „S” z siedziby ZR do klasztoru oo. Jezuitów (we współpracy m.in. z Markiem Brelińskim, Januszem Pietkiewiczem, Krystyną Langą, Małgorzatą Węgrzyn, Krystyną Bartkowiak, Elżbietą Kramarską, Dymitrem Hołówko); 16 XII 1981 internowany w AŚ w Ostrowie Wielkopolskim, nast. od 8 I 1982 ZK w Głogowie. 20 XII 1982 zwolniony.

1982–1983 działacz podziemnej TKK „S” Region Wielkopolska Południowa (we współpracy z Antonim i Januszem Pietkiewiczami, M. Brelińskim, A. Orczykowskim i Janem Grębowskim). Współorganizator spotkań, drukarz (we współpracy z Elżbietą Kubasik i A. Orczykowskim), kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. kilkakrotnie przywiózł z Warszawy bibułę podziemnej „S”, działał z Jackiem Malcem, który oficjalnie organizował wyjazdy do stolicy po porcelanę do kaliskiej DESY.

Od 22 X 1983 na emigracji w Australii; zatrudniony w przemyśle włókienniczym, 1984–1989 członek „S” na uchodźstwie tamże. Od 1996 na rencie chorobowej; od VII 2008 na emeryturze. 2008 powrót do Polski.

22 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 – 19 XII 1983 zarejestrowany przez Wydz. V KWMO/WUSW w Kaliszu jako TW ps. Robert, współpracę zakończono z powodu wyjazdu za granicę.

Grażyna Schlender