Marusczyk Konrad
Konrad Marusczyk, ur. 26 IV 1936 w Bytomiu, zm. 26 IX 1996 w Sopocie. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, Wydz. Elektryczny (1960).
1960–1962 monter, brygadzista w Przedsiębiorstwie Montażu Pomiarów i Automatyki Energoaparatura w Katowicach, 1962–1968 inżynier, st. asystent naukowo-badawczy w Głównym Instytucie Górnictwa tamże, 1968–1969 kierownik zespołu naukowo-badawczego w Zakładzie Badań i Doświadczeń Budownictwa Elektrowni tamże, 1969–1972 doktorant na Wydz. Automatyki PŚ, 1973–1974 pracownik Ośrodka ETO PŚ, 1975–1982 projektant-programista w Centrum Informatyki Gospodarki Morskiej w Gdyni.
W VIII 1980 uczestnik strajku w zakładzie. Od IX 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, od XI 1980 KZ, w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Gdańskiego, członek i sekretarz prezydium ZR; w czasie wyjazdów Lecha Wałęsy pełnił obowiązki przew. ZR, od 22 XI 1981 wiceprzew. prezydium ZR.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, 7 VII 1982 zwolniony. 1982–1984 bez zatrudnienia. 1982–1984 zaangażowany przy parafii św. Brygidy w Gdańsku w pomoc osóbom represjonowanym i ich rodzinom, 1982–1988 członek Bractwa Oblatów św. Brygidy w Gdańsku; organizator i uczestnik pikiet pod sklepami monopolowymi pod hasłem „Polaku nie pij wódki w Sierpniu”; organizator spotkań członków byłego ZR w swoim mieszkaniu. 1984–1987 kierownik adm. w Spółdzielni Pracy Wzornictwa Przemysłowego Format w Sopocie, 1987–1989 dyr. Przedsiębiorstwa Comex w Gdańsku. W V i VIII 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej.
Od 1989 tłumacz przysięgły jez. niemieckiego.1989–1993 w Chrześcijańsko-Demokratycznym Stronnictwie Pracy (przew. władz woj., w 1993 wiceprzew. Rady Naczelnej).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
1 VIII 1964 – 3 XI 1965 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Katowicach w ramach SOS krypt. Ósemka; 19 VI 1980 – 7 I 1984 przez Wydz.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
KW MO/WUSW w Gdańsku w ramach SOS krypt. Samotny.
Arkadiusz Kazański