Maziarska Danuta
Danuta Maziarska, ur. 31 VII 1947 w Przemyślu. Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Filozoficzno-Historyczny (1970) oraz Międzyuczelnianego Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1977).
1974–2012 nauczycielka w Zespole Szkół Technicznych w Mielcu.
W III 1968 uczestniczka strajku studentów we Wrocławiu.
Od jesieni 1980 w „S”; współorganizatorka Komitetu Założycielskiego, w 1981 współorganizatorka i wiceprzew. Komisji Rejonowej Pracowników Oświaty i Wychowania w Mielcu, VI – VIII delegatka na I WZD Regionu Rzeszowskiego, członek zarządu Regionalnej Sekcji Oświaty i Wychowania, ZR; IX/X 1981 delegatka na I KZD, członek Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania.
Po 13 XII 1981 wielokrotnie zatrzymywana, przesłuchiwana, 1984–1989 współpracownik SW, uczestniczka
Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne.
przy parafii św. Mateusza w Mielcu oraz Ruchu Apostolatu Emigracyjnego w Lublinie.
W 1989 współuczestniczka reaktywowania KZ; członek KO w Mielcu, od 1989 Rady Sekcji Regionalnej Oświaty i Wychowania, 1989–2006 delegatka na zjazdy Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania, 1989–1993 wiceprzew., od 1993 przew. Komisji Rejonowej Oświaty i Wychowania w Mielcu. Od 1992 delegatka na WZD. Od 2002 wspierała działalność krakowskiej Fundacji Instytut Edukacji Społecznej i Religijnej im. ks. Piotra Skargi. Od 2005 egzaminator przy Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Krakowie. Od 2012 na emeryturze.
Odznaczona Medalem KEN (2006), Odznaką Złotą Krajowej Sekcji Solidarności Oświaty i Wychowania NSZZ Solidarność.
Odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
23 XII 1981 – 9 V 1986 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach KE krypt. Klon.
Michał Stręk