Myśliwiec Piotr
Piotr Myśliwiec, ur. 12
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1928 w Pstrągowej k. Strzyżowa, zm. 30 X 2019 w Rzeszowie. Ukończył Szkołę Przysposobienia Zawodowego w Tarnowskich Górach (1948).
1949–1951 zasadnicza służba wojskowa, 1951–1955 radiotelegrafista w WUBP w Rzeszowie. 1950–1955 w PZPR. Od 1955 monter Rzeszowskiego Przedsiębiorstwa Elektryfikacji Rolnictwa, jednocześnie nauka w Zakładzie Doskonalenia Zawodowego, uprawnienia elektryka. Od IX 1956 organizator i wiceprzew. Rady Robotniczej w Rzeszowskim Przedsiębiorstwie Elektryfikacji Rolnictwa, wysuwającej postulaty pracownicze o charakterze ekonomiczno-socjalnym (m.in. podwyżki płac, przyznania 13. pensji, zniesienia tzw. norm produkcyjnych). 1958 zwolniony z pracy za swoją działalność pod pretekstem naruszenia dyscypliny. 1958–1962 własny zakład rzemieślniczy w Rzeszowie. 1962–1973 konserwator w WSK-PZL Rzeszów, 1973–1992 w Spółdzielni Pracy Przemysłu Skórzanego Asko tamże.
Od 13 IX 1980 przew. Komitetu Założycielskiego w SPPS Asko, nast. przewodniczący KZ.
Po 13 XII 1981 działacz związkowy i organizator podziemnych struktur „S”, organizator pomocy materialnej dla internowanych i ich rodzin we współpracy m.in. z parafią Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie i jej proboszczem ks. Adolfem Grotkowskim, kolporter prasy podziemnej, m.in.: „Solidarność Zwycięży – Porozumienie Prasowe”, „Galicja”, „Z Dnia na Dzień”, „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, „Solidarność Trwa”, oraz znaczków i książek drugiego obiegu. 1983–VII 1990 członek SW Oddział Rzeszów. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, inwigilowany, rewizje w mieszkaniu i miejscu pracy, konfiskata wydawnictw podziemnych i sprzętu poligraficznego; szczególne nasilenie represji po aresztowaniu za działalność w SW syna Wiesława 16 IX 1985. 1988 współinicjator reaktywowania „S” w SPPS Asko. 1989–1992 przew. KZ. 1989 członek KO przy RKW Rzeszowie, nast. Rzeszowskiego KO. Od wyborów 4 VI 1989 uczestnik prac obwodowych komisji wyborczych z rekomendacji KO i „S”. Od 1992 na emeryturze. Od I 2005 członek domagającej się lustracji Grupy Ujawnić Prawdę, od 1992 Komisji Terenowej Emerytów i Rencistów przy ZR „S” w Rzeszowie, V 2005–2010 jej przew., 2010–2014 członek Zarządu.
IX 1985–IV 1990 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Pięść.
Michał Stręk