Niegosz Roman
Roman Niegosz, ur. 10 VI 1950 w Sobieszowie k. Jeleniej Góry, zm. 1 V 1995 w Jeleniej Górze. Ukończył wieczorowe Technikum Elektromechaniczne w Piechowicach k. Jeleniej Góry (1971).
1969-1984 technik elektromechanik w PKS w Jeleniej Górze.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego w PKS w Jeleniej Górze, następnie przewodniczący KZ; 17 IX 1980 współzałożyciel MKZ Województwa Jeleniogórskiego, do V 1981 przewodniczący, IX 1980 – V 1981 członek KKP. 20 IX 1980 sygnatariusz porozumienia MKZ z władzami partyjno-politycznymi woj. i Jeleniej Góry ws. funkcjonowania MKZ. 21 I – 10 II 1981 negocjator z komisjami rządowymi, uczestnik strajku w jeleniogórskim klubie Gencjana, od 22 I 1981 przewodniczący MKS Województwa Jeleniogórskiego, od 26 I 1981 przewodniczący Połączonego KS Dolny Śląsk, 10 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 sygnatariusz porozumienia z Komisją Rządową w klubie Gencjana; V-VI 1981 delegat na I WZD Województwa Jeleniogórskiego, członek ZR, IX/X 1981 delegat na I KZD, uczestnik prac komisji statutowej. Od 12 III 1981 działacz Regionalnego KOWzP w Jeleniej Górze.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Kamiennej Górze, następnie we Wrocławiu, Nysie, Grodkowie i Uhercach, 23 XII 1982 zwolniony. Bez zatrudnienia (formalnie zatrudniony w PKS do 1984). III/IV – X 1983 współorganizator (m.in. z Krzysztofem Kubasiakiem, Ryszardem Matusiakiem, Andrzejem Piesiakiem) podziemnego TZR „S”; XI 1983 – IX 1986 współorganizator i członek Tymczasowego Komitetu Koordynacyjnego „S” Regionu Jelenia Góra. 1984-1986 pracownik prywatnego warsztatu stolarskiego w Jeleniej Górze, od 1986 drwal, następnie strażnik w Karkonoskim Parku Narodowym. 1983-1986 zaprzysiężony członek Solidarności Walczącej; 1983-1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze, wykładów jeleniogórskiej Wszechnicy; współinicjator i uczestnik zbiórek pieniędzy, leków i żywności dla represjonowanych i zwolnionych z pracy; kolporter wydawnictw podziemnych (m.in. „Solidarność Walcząca”, „Z Dnia na Dzień”, „Zerwij Kajdany, Połam Bat...”); 1983-1986 współpracownik Niezależnego Teatru Scena Czterdzieści i Cztery w Jeleniej Górze. X 1986 – II 1989 członek Tymczasowej Rady „S” Region Jelenia Góra. 1986-1989 przewodniczący TKZ „S” w Karkonoskim Parku Narodowym. 1983-1988 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, rewizje w domu.
II-VI 1989 członek TZR „S”; 1989-1991 poseł RP z listy KO „S”, członek Komisji Łączności z Polakami za Granicą.
30 VI 1980 pozyskany do współpracy przez Wydz. II KW MO w Jeleniej Górze jako TW Zenek z powodu wynajmowania kwater cudzoziemcom, jesienią 1980 po zaangażowaniu się w „S” zerwał współpracę, 4 III 1982 skreślony z ewidencji SB. 20 III 1981 – 1982 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Jeleniej Górze w ramach SOS krypt. Działacze; do 19 X 1989 przez Wydz. V WUSW w Jeleniej Górze w ramach SOR.