Encyklopedia Solidarności Olek Sławomir Kazimierz - Biogramy -

Sławomir Kazimierz Olek, ur. 23 V 1934 w Poznaniu, zm. 22 VIII 2012 w Olsztynie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie kierunek biologia (1968).

1956–2012 członek Polskiego Związku Filatelistycznego, 1988–1989 prezes Zarządu Okręgu Olsztyńskiego i członek ZG, 1964–1968 w ZSP, 1968–1981 w PZPR, w l. 70 w Towarzystwie Krzewienia Kultury Świeckiej.

1965–1980 nauczyciel i pracownik oświatowy szkół w Olsztynie, m.in. Liceum Medycznego Pielęgniarstwa, 1980–1982 nauczyciel w Zespole Szkół Budowlanych tamże, 1981–1986 zaopatrzeniowiec, inspektor w Kombinacie Budowlanym tamże.

Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, nast. KZ Pracowników Oświaty i Wychowania tamże, III–VI 1981 członek TZR tamże.

11 I 1982 zwolniony z pracy w ZSB. 1982–1985 członek TZR w Olsztynie, 1983–1984 przew. 1983–1989 autor i wydawca podziemnej serii znaczków „Polskie Miesiące” i innych „Poczty Solidarność”, kolporter wydawnictw opozycyjnych, „Solidarności Olsztyńskiej”, „Rezonansu”, wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany. 15 VI i 1 IX 1988 karany przez kolegium ds. wykroczeń. 1986–1988 nauczyciel w Liceum Medycznym tamże, 1988–1991 nauczyciel w VI LO tamże; od 1991 na emeryturze. 1989–1990 w Polskiej Partii Zielonych, członek ZR Warmii i Mazur.

Od 1989 w „S” Pracowników Oświaty i Wychowania; I 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Warmińsko-Mazurskiego. 1996–2001 w AWS, 1998–2002 radny Rady Miejskiej Olsztyna z listy AWS/Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1979).

17 X 1984–20 XII 1989 rozpracowywany przez Wydz. V/III WUSW w Olsztynie w ramach SOS/SOR krypt. Filatelista, 20 III 1989–30 I 1990 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach SOR krypt. Zieloni.

Piotr Kardela