Otolińska Renata
Renata Otolińska, ur. 5
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1958 w Dzierżoniowie. Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek filologia polska (1983).
1977–1980 działaczka SKS we Wrocławiu, rzeczniczka i skarbnik. 1977–1981 współpracowniczka NOW-ej; 1978–1979 redaktorka niezależnego pisma „Podaj Dalej” (n-ry 1–6). W 1978 członek samorządu studenckiego UWr. 1978–1980 kolporterka niezależnych pism, m.in. „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR, „Robotnik” oraz książek z Warszawy; prowadziła bibliotekę wydawnictw niezależnych. W VII 1979 zawieszona w prawach studenta na 6 mies., pozbawiona stypendium i miejsca w akademiku przez uczelnianą Komisję Dyscyplinarną. Wielokrotnie zatrzymywana (m.in. 19 III 1980). 7–17 V 1980 uczestniczka głodówki protestacyjnej w Podkowie Leśnej w obronie uwięzionych działaczy KSS KOR.
Od X 1980 w NZS.
XII 1981 – 1983 kilkakrotne poddawana rewizjom, rozmowom ostrzegawczym. 1984–1988 nauczycielka w SP nr 65 we Wrocławiu, 1988–2007 w V LO tamże.
1989–1999 w „S”. 1997–2000 redaktorka programów telewizyjnych („Latarnik”, „Telewizyjne Wiadomości Literackie”), od 2007 redaktorka książek, 2007–2008 wicekurator w Dolnośląskim Kuratorium Oświaty we Wrocławiu; od 2008 na emeryturze. Nauczycielka w Zespole Szkół Ekola we Wrocławiu, 2012–2013 redaktorka portalu Telewizja Literacka. 2015–2017 członek Rady Nadzorczej Wydawnictwa Ossolineum we Wrocławiu. Od III 2024 członkini Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych przy Wojewodzie Dolnośląskim.
Autorka i współautorka publikacji metodycznych, m.in. Bliżej nowej matury (2000), Leksykon lektur szkolnych (2005).
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Złotym Krzyżem Zasługi (1999).
1978–1980 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Orędownicy.
Artur Adamski