Encyklopedia Solidarności

Halina Pankanin, ur. 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1945 w Borysławiu (obecnie Ukraina). Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny (1967).

1967-1969 nauczycielka w SP nr 5 w Wałbrzychu, 1969-1986 w I LO tamże.

We IX 1980 współorganizatorka Komitetu Założycielskiego „S” przy I LO, 1980-1981 wiceprzewodnicząca KZ; współzałożycielka i wiceprzewodnicząca „S” POiW Województwa Wałbrzyskiego, w V 1981 współzałożycielka wałbrzyskiego KOWzP.

Po 13 XII 1981 współpracowała z działaczami b. MKK „S” z Wałbrzycha oraz „S” POiW. 1981-1989 uczestniczka akcji ulotkowych i plakatowych, malowania na murach, zbiórek pieniędzy na działalność związkową i pomoc represjonowanym, prowadziła działalność na polu kultury niezależnej. 1982-1983 członek Komitetu Pomocy Więzionym i ich Rodzinom w Wałbrzychu. W 1985 zwolniona z pracy, do 1989 bez zatrudnienia. Od 1988 członek RKW „S” Dolny Śląsk Województwa Wałbrzyskiego.

W 1989 członek KO przy Mieczysławie Tarnowskim w Wałbrzychu. W V 1989 współorganizatorka odbudowy „S” sekcji POiW tamże. 1989-1993 nauczycielka, wicedyr. i dyr. I LO w Wałbrzychu. 1989-1994 członek tamtejszej KZ „S”. 1990-2002 radna Miasta Wałbrzych. 1993-1997 dyr. Wydz. Kształcenia Ponadpodstawowego w Kuratorium Oświaty, 1997-2002 nauczycielka i doradca metodyczny w I LO tamże. 2002-2006 wiceprezydent Wałbrzycha. Od 2007 na emeryturze; nauczycielka w I LO w Wałbrzychu.

Odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności (2014).

11 I 1982 – 31 I 1984 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO/WUSW w Wałbrzychu w ramach KE krypt. Sosna; 1985 – 15 XII 1986 przez Wydz. III WUSW w Wałbrzychu w ramach SOR krypt. Novum.

Agnieszka Klarman