Pańczyk Zbigniew
Zbigniew Pańczyk, ur. 18 VIII 1934 w Poznaniu, zm. 30 III 2014 w Gdańsku. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, Wydz. Elektryczny (1959).
W 1952 pracownik Zakładów Naprawczych Maszyn Elektrycznych w Gliwicach. 1953–1956 w ZMP. W X 1956 uczestnik demonstracji ulicznych w Gliwicach i Katowicach. 1956–1959 pracownik Zakładów Azotowych w Chorzowie, 1959–1960 Katowickiego Przedsiębiorstwa Produkcji Pomocniczej, 1960–1963 Polskich Odczynników Chemicznych w Gliwicach, 1963–1973 Instytutu Chemii Nieorganicznej tamże. 1956–1980 członek ZZ Pracowników Przemysłu Chemicznego, 1963–1973 członek Rady Zakładowej w IChN. 1973–1986 m.in. st. projektant Biura Studiów i Projektów Przemysłu Nieorganicznego Biprokwas w Gliwicach. W 1976 współautor listu protestacyjnego do KZ PZPR w obronie robotników Radomia.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, nast. przew. KZ; w VII/VIII i XII 1981 delegat na I i II WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
13 XII 1981 – 1986 członek TKZ, od 1982 współpracownik RKW, kolporter podziemnych pism, m.in. „RIS”; uczestnik akcji ulotkowych, organizator zbierania składek na działalność związkową i pomoc represjonowanym. 1984–1986 przew. Rady Pracowniczej. 6 V 1986 aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach, 21 VIII 1986 zwolniony na mocy amnestii; zwolniony z pracy. 1986–1989 m.in. samodzielny projektant instalacji elektrycznych w Spółdzielni Automatyków Proster. Uczestnik spotkań Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach.
W 1989 współzałożyciel Gliwicko-Zabrzańskiego KO, gł. organizator spotkań wyborczych. XII 1989 – VIII 1990 prezydent Gliwic. Od 1990 pełnomocnik wojewody katowickiego ds. organizacji Urzędu Rejonowego w Gliwicach, 1991–1998 kierownik tegoż urzędu; 1990–1994 radny Miasta Gliwice z listy KO, 1994–1998 z listy lokalnego komitetu partii prawicowych Poprawa, 1998–1999 z listy AWS. 1999–2002 starosta gliwicki. 1991 współzałożyciel PChD, 1999–2000 przew. koła w Gliwicach, 2000–2002 w PPChD, 2002–2003 w SKL-RNP, 2004–2008 w Partii Centrum. Od 2002 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014).
14 III 1984 – 24 IV 1987 rozpracowywany przez Wydz. V-2 WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Klecha.
Region Śląsko-Dąbrowski, Gliwice