Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Paszkiewicz Salwiusz Zbigniew

Salwiusz Zbigniew Paszkiewicz ur. 2 VII 1931 w m. Plussy (obecnie Litwa), zm. 1 VII 2020 w Stalowej Woli. Ukończył Technikum Chemiczne w Warszawie (1952).

1939‒1946 zesłany z rodziną do Kazachstanu.

1946‒1948 w ZHP.

1952‒1954 asystent w Instytucie Barwników i Półproduktów w Brzegu Dolnym, 1955–1992 specjalista technolog w Hucie Stalowa Wola.

Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego; od I 1981 członek Komisji Wydziałowej TGM HSW.

Po 13 XII 1981 współzałożyciel (ze Stanisławem Schabowskim, Zbigniewem Karoniem) tajnej struktury na wydz., zbierającej informacje o represjonowanych i przekazującej je do ks. Edwarda Frankowskiego. 1983‒1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Duszpasterskiego Ośrodka Kultury Chrześcijańskiej przy parafii Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli. 1986 odmówił przyjęcia Srebrnego Krzyża Zasługi. IV 1988 współorganizator, uczestnik dyskusji panelowej nt. Katynia w domu katechetycznym w Stalowej Woli. 22 VIII – 1 IX 1988 uczestnik strajku w HSW, ukarany upomnieniem, naganą i powołaniem przez WKU w Nisku na ćwiczenia wojskowe (z racji wieku nie podlegał służbie wojskowej, nie stawił się na ćwiczenia); gromadził i przepisywał teksty pieśni śpiewanych przez strajkujących, co przyczyniło się do założenia 1988 chóru „S” w Stalowej Woli. 1988‒1989 współpracownik redakcji „SMiS” (ps. Ziuk).

22‒23 IV 1989 uczestnik Zjazdu Prasy Niezależnej w Stalowej Woli. 1989 członek KO tamże. 1989‒1992 członek ZR Ziemia Sandomierska, delegat na KZD i członek Krajowej Komisji Rewizyjnej. 1998‒2002 i 2006‒2010 radny miasta Stalowa Wola Wola „Wola”, pismo wydawane w Warszawie I 1982 – 11 IX 1989, od 1989 jako oficjalne pismo „S” Regionu Mazowsze. (1998 z listy AWS, 2002 Forum Samorządowego Prawicy, 2006 PiS). Przew. Koła Związku Sybiraków w Stalowej Woli. Współtwórca Uniwersytetu Trzeciego Wieku tamże. Inicjator upamiętnień historycznych w tym mieście, pomnika Matki Sybiraczki i Ofiar Zbrodni Katyńskiej tamże.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2018) i pośmiertnie Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).

III 1987 ‒ VI 1988 rozpracowywany przez Wydz. V RUSW w Stalowej Woli w ramach SOR krypt. Grupa.

Ewa Kuberna

Opcje strony

do góry