Piejko Mieczysław
Mieczysław Piejko, ur. 1 VII 1944 w Hucisku Jawornickim k. Przeworska. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny (1967).
1967-1982 nauczyciel matematyki w LO w Zgorzelcu. 1967-1980 w ZNP.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie Koła „S” w LO w Zgorzelcu; inicjator powoływania kół „S” w szkołach i innych zakładach pracy w Zgorzelcu i okolicach; w X 1980 współorganizator, przewodniczący MKZ, od XII 1980 Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej „S” Ziemia Zgorzelecka; organizator, uczestnik wieców, spotkań, manifestacji. 1980-1981 łącznik między MKZ/MKK Ziemia Zgorzelecka a MKZ Wrocław/ZR Dolny Śląsk (m.in. sprowadzał do Zgorzelca dokumenty, prasę związkową, wydawnictwa niezależne), przedstawiciel Ziemi Zgorzeleckiej w MKZ Wrocław. I-II 1981 podczas strajku w klubie Gencjana wspierał strajkujących, obserwator rozmów między MKS w Jeleniej Górze a delegacjami rządowymi; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, członek ZR.
15-17 XII 1981 zatrzymany, przesłuchiwany w KM MO w Zgorzelcu. We IX 1982 zwolniony z pracy, do 1983 bez stałego zatrudnienia, prace dorywcze; po odwołaniu do Sądu Pracy 1983-1989 z nakazu pracy nauczyciel w SP w Sławnikowicach, 1982-1988 uczestnik spotkań organizowanych przy parafii św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu (m.in. w 1986 z bp. Józefem Pazdurem).
1989-1997 nauczyciel w LO w Zgorzelcu, 1989-1997 przewodniczący, następnie członek Koła „S” tamże. W 1989 uczestnik reaktywowania struktur „S” w Zgorzelcu; organizator zgorzeleckiego KO „S”, następnie wiceprzewodniczący Miejskiego KO „S”; w III 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Dolny Śląsk. 1990-1994 członek Rady Miejskiej Zgorzelca z listy MKO „S”, jednocześnie przedstawiciel Zgorzelca w Sejmiku Wojewódzkim w Jeleniej Górze, wiceprzewodniczący Od 1997 na emeryturze. Od 2001 w PiS, współzałożyciel struktur z Zgorzelcu.