Piesiak Andrzej
Andrzej Piesiak, ur. 11
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1954 w Zielonej Górze. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Elektroniki (1980).
1980-1985 zatrudniony w Wojewódzkim Urzędzie Telekomunikacji w Jeleniej Górze.
Od IX 1980 w „S”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie KZ w WUT, 17 IX 1980 współzałożyciel, wiceprzewodniczący MKZ Województwa Jeleniogórskiego. 20 IX 1980 sygnatariusz porozumienia MKZ z władzami woj. i Jeleniej Góry ws. funkcjonowania MKZ. 20 I – 10 II 1981 uczestnik strajku w jeleniogórskim klubie
Gencjana Gencjana „Gencjana”, podtytuły: „Pismo Solidarności Walczącej”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Jelenia Góra”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Oddział Jelenia Góra”, I–X 1985 wydawane przez Oddział SW w Jeleniej Górze i Agencję Informacyjną Solidarności Walczącej we Wrocławiu (n-ry 1–5).
(odpowiedzialny za organizację i aprowizację), członek MKS, negocjator z komisjami rządowymi. V-VI 1981 delegat na I WZD Województwa Jeleniogórskiego, przewodniczący ZR Jelenia Góra, IX/X 1981 uczestnik 1. tury I KZD, delegat 2. tury (mandat otrzymał za Jerzego Dworakowskiego), członek KKP/KK. W 1981 autor w pismach związkowych „Solidarność Jeleniogórska” i „Odrodzenie”; od 12 III 1981 działacz Regionalnego KOWzP w Jeleniej Górze.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzebielinku, Kamiennej Górze, Głogowie, Gębarzewie i Kwidzynie, 8 XII 1982 zwolniony. III/IV-X 1983 współorganizator (m.in. z Krzysztofem Kubasiakiem, Ryszardem Matusiakiem, Romanem Niegoszem) podziemnego TZR „S”; XI 1983 – IX 1986 współorganizator i przewodniczący Tymczasowego Komitetu Koordynacyjnego „S” Regionu Jelenia Góra; X 1986 – II 1989 członek (ze Zdzisławem Antonim Bykowskim, Jerzym Nalichowskim i R. Niegoszem) Tymczasowej Rady „S” Regionu Jelenia Góra; 1983-1989 członek Rady Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze, współorganizator Mszy za Ojczyznę w kościołach Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Erazma i św. Pankracego i wykładów jeleniogórskiej Wszechnicy przy Duszpasterstwa Ludzi Pracy; 1983-1987 członek i menedżer Niezależnego Teatru Scena Czterdzieści i Cztery w Jeleniej Górze. W I 1985 z powodu nacisku SB zwolniony z pracy, przegrał proces w Sądzie Pracy we Wrocławiu o przywrócenie do pracy w WUT, niepowodzeniem zakończyło się otwarcie zakładu stolarskiego (decyzję o rejestracji anulował Urząd Wojewódzki w Jeleniej Górze), do 1986 bez zatrudnienia. Wielokrotnie zatrzymywany i karany grzywnami przez kolegium ds. wykroczeń. 1986-1988 pośrednik handlowy w wałbrzyskim oddziale Powszechnej Agencji Handlowej, od 1989 współzałożyciel i wiceprezes ELTEL Sp. z o.o. w Jeleniej Górze, od 1993 własna działalność gospodarcza.
II-XII 1989 przewodniczący TZR; 1989-1991 senator RP z listy KO „S”, sekretarz Senatu, członek Komisji Gospodarki Narodowej, 1991-1994 członek KLD, przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego, 1991-1993 senator z listy KLD, przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej, od 2001 w PO.
Opublikował fragmenty dziennika z internowania w Ośr. Odosobnienia w Kamiennej Górze („Rocznik Jeleniogórski”, 2005, 2006) oraz w Kwidzynie ''Krople historii'' (2007).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
Do 1989 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Jeleniej Górze w ramach SOR.
Michał Orlicz|Łukasz Sołtysik