Radwański Winicjusz
Winicjusz Radwański, ur. 13 VI 1933 w Przeroślu k. Suwałk, zm. 9 XI 2018 w Szczecinie. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydział Mechanizacji Rolnictwa (1960).
1960-1965 starszy inspektor nadzoru, dyr. ds. technicznych w Woj. Zjednoczeniu Mechanizacji Rolnictwa w Szczecinie, 1966-1967 naczelnik wydziału w Wojewódzkim Zjednoczeniu Melioracyjnym w Szczecinie, 1968-1971 główny mechanik w Wojewódzkich Zakładach Wodociągów i Kanalizacji tamże, 1972-1973 kierownik robót budowlano-montażowych w Gdańskich Zakładach Rozbudowy Przemysłu Stoczniowego, Filia w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. Od 1974 na urlopie zdrowotnym i rencie. 1949 pomysłodawca i organizator Młodzieżowej Grupy Niepodległościowej w Suwałkach walczącej o niezależność i wolność; w IV 1954 organizator protestu przeciwko reżimowemu ZMP w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Katowicach, uczestnik wydarzeń X 1956 we Wrocławiu (palenia przez studentów legitymacji ZMP); współorganizator demonstracji z Politechniki Wrocławskiej do Rynku, obrońca gmachu Poczty Polskiej przed prowokacyjnym jej podpaleniem, uczestnik akcji zrywania tablic z nazwami ulic poświęconych Stalinowi, współorganizator przywrócenia Wojewódzkiego Komitetu Rewolucyjnego Robotników, Studentów, Żołnierzy i, do wiosny 1957, jego wiceprzewodniczący, uczestnik akcji wyprowadzania oficerów sowieckich; w III 1968 uczestnik manifestacji studenckich; 17 XII 1970 uczestnik demonstracji ze Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego do (obecnie) pl. Solidarności; w 1980 autor dokumentacji zdjęciowej przekazanej „S”.
Od IX 1980 członek „S”, od X 1980 wiceprzewodniczący Koła Emerytów i Rencistów przy KZ „S” Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego.
Po 13 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w Stoczni Szczecińskiej, wykonawca polecenia MKS dotyczącego rozpoczęcia od 14 XII 1981 strajku w Zakładach Sprzętu Elektrogrzejnego Selfa. 1982-1989 członek nieformalnej struktury „S” stoczniowej: kolporter niezależnych wydawnictw (głównie biuletynów „Tygodnik Mazowsze”, „Bis”, „Tygodnik Wojenny”, „CDN”), dostawca papieru dla wydawnictwa ks. Tadeusza w Bydgoszczy, wykonawca okolicznościowych plakatów, uczestnik demonstracji patriotycznych, kontrpochodów i autor cennej dokumentacji zdjęciowej – szczególnie z momentów starć z ZOMO, w 1988 dostawca żywności w czasie strajku portowców, współorganizator Mszy za Ojczyznę. 1985-1989 członek Rady Miasta Szczecina w klubie radnych bezpartyjnych z listy Pax.
1989-2005 wiceprzewodniczący Koła Emerytów i Rencistów przy KZ „S” Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego, 1989-1998 przewodniczący Sekcji Emerytów i Rencistów Zarządu „S” Regionu Pomorza Zachodniego i członek Komisji Krajowej „S” w Sekcji Emerytów i Rencistów.
Autor 19 wniosków racjonalizatorskich.
Odznaczony Medalem Pro Patria Pro Patria Pro Patria, wydawnictwo niezależne działające w Pabianicach w latach 1982–1983, założone przez Henryka Marczaka, prowadzone ze Sławomirem Łuczyńskim. (2017) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2019).
Szczecin, Region Pomorze Zachodnie