Radziwiłł Anna
Anna Radziwiłł, ur. 20 IV 1939 w Sichowie Dużym k. Staszowa, zm. 23 I 2009 w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Historyczny (1961), w 1966 doktorat.
1960-1982 nauczycielka w XLI LO im. Joachima Lelewela w Warszawie (uczyła m.in. Lecha i Jarosława Kaczyńskich), od 1970 wicedyr. 1978-1979 współpracowniczka TKN. W 1979 współautorka raportu o stanie polskiej edukacji dla Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość.
Od IX 1980 w „S”; od jesieni 1980 w zespole „S” przygotowującym koncepcję zmian w programach nauczania, w 1981 przewodnicząca delegacji „S” w negocjacjach z Ministerstwem Oświaty i Wychowania ws. zmian w nauczaniu historii.
Po 13 XII 1981 współpracowniczka Prymasowskiego Komitetu Pomocy Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom, publicystka. W l. 80. uczestniczka prac podziemnej Rady Edukacji Narodowej; współpracowniczka „Zeszytów Edukacji Narodowej”, koordynatorka i redaktor serii z najnowszej historii Polski. We IX 1982 zmuszona do odejścia z pracy, 1982-1989 nauczycielka w XVIII LO im. Jana Zamoyskiego. W 1985 współautorka opracowania ''Raport. Polska 5 lat po Sierpniu'' (Wers, 1985).
W 1989 uczestniczka obrad Okrągłego Stołu, w podzespole ds. nauki, oświaty i postępu techn. 1989-1991 senator RP z listy KO „S”, przewodnicząca senackiej Komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej. 1989-1992 wiceminister edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego; 1992-1993 dyr. XXI LO im. Hugona. Kołłątaja, 1995-1997 XLII LO im. Marii Konopnickiej w Warszawie. Od 1995 członek Rady Programowej Instytutu Spraw Publicznych; 1997-2001 doradca ministra edukacji narodowej, w 1999 współpracowała z zespołem ds. reformy szkolnictwa. Od 1999 przewodnicząca Rady Fundacji Stefana Batorego. 2004-2005 ponownie wiceminister edukacji narodowej, W III 2008 powołana do Rady Edukacji Narodowej, organu doradczego przy minister Katarzynie Hall. Współautorka (z Wojciechem Roszkowskim) podręczników historii Polski dla szkół średnich.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1981), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1991), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998) oraz pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2009).