Rojek Jan
Jan Rojek, ur. 17 III 1962 w Połomiu Dużym k. Bochni, zm. 16 VII 2011 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, kier. antropologia (1991).
1980-1982 pracownik Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego nr 3 (na terenie Huty im. Lenina) w Krakowie-Nowej Hucie.
Od jesieni 1980 kolporter wydawnictw niezależnych. Od I 1981 w „S”, członek KZ w HPR.
13-16 XII 1981 uczestnik strajku w HPR na terenie HiL, organizator dostaw żywności dla strajkujących hutników. Kolporter wydawnictw podziemnych, w tym ulotek. 2 X 1982 zatrzymany, 4 X 1982 aresztowany, pobity podczas przesłuchania, przetrzymywany w areszcie KW MO w Krakowie, następnie w AŚ tamże, 24 XI 1982 skazany w trybie doraźnym wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie na karę 2 lat więzienia, w XII 1982 uczestnik dwutygodniowej głodówki, 24 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983 warunkowo zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa. Zwolniony z pracy. Wielokrotnie zatrzymywany, skazywany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. 1983-1984 zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budowy Elektrowni i Przemysłu Energoprzem, do 1985 w MPK Kraków. Od 1985 działacz NZS UJ, współzałożyciel Ruchu WiP w Krakowie (IV 1985); współorganizator i uczestnik wielu demonstracji i akcji protestacyjnych (pikiet, głodówek, petycji, happeningów, koncertów, spotkań i konferencji, m.in. 7-9 V 1987 międzynarodowego seminarium „Pokój międzynarodowy i porozumienia helsińskie” w kościele Miłosierdzia Bożego i św. Faustyny w Warszawie, w IX 1987 głodówki w kościele oo. Jezuitów w Bydgoszczy na rzecz uwolnienia Oskara Kasperka i Piotra Różyckiego skazanych za odmowę służby wojskowej, 25-28 VIII 1988 Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach). 1985-1989 redaktor, autor, organizator działalności wydawniczej NZS i Ruchu WiP, współpracownik pism „Bez Dekretu” i „Paragraf”, uczestnik zjazdów Ruchu WiP w Warszawie, Żarnowcu, Wrocławiu i Szczecinie. 1988-1989 współorganizator protestów przeciwko stacjonowaniu wojsk sowieckich w Polsce i obowiązującej przysiędze wojskowej, w III 1988 akcji przeciwko ograniczaniu autonomii uczelni. IV/V 1988 organizator działań wspierających strajk w HiL. W X 1988 współorganizator bojkotu studium wojskowego na krakowskich uczelniach. W I 1989 współorganizator i uczestnik pikiety przed KC PZPR w Warszawie. 17 II 1989 uczestnik zatrzymania i wymiany ministra oświaty i szkolnictwa wyższego Jacka Fisiaka na przetrzymywanych przez MO kolegów.
IV-VI 1989 członek Prezydium Małopolskiego KO, uczestnik kampanii wyborczej KO „S”. Współinicjator i współorganizator 20 IV 1989 marszu gwiaździstego w Krakowie przeciwko kłamstwom oficjalnych mediów, 2 X 1989 wiecu, następnie bojkotu studium wojskowego na wyższych uczelniach. Współinicjator i jeden z liderów okupacji studium wojskowego UJ. 25 X 1989 współinicjator okupacji i przejęcia lokalu ZSMP w Krakowie. Od 1991 pracownik TVP Kraków. W 1994 ukończył kurs wydawców BBC, w 1996 stypendysta The United States Information Agency. Wydawca, kierownik Wydz. Audycji Informacyjnych, od II 2010 dyr. – redaktor naczelny TVP Kraków. Od 1992 w SDP, od 1998 członek ZZ Informacja Informacja „Informacja”, pismo Komitetu Organizacyjnego przy Lechu Wałęsie ds. Okrągłego Stołu, utworzone przy KO przy Przew. „S” Lechu Wałęsie, podlegające sekretarzowi komitetu Jackowi Moskwie, wydawane przez Biuro Organizacyjne przy Lechu Wałęsie ds. Okrągłego Stołu 6 II 1989 – 1 IV 1989 podczas trwania obrad. TVP, 2008 Stowarzyszenia NZS 1980.
W 2007 współtwórca (z Maciejem Grabysą) programu „Tropiciele. Krakowska ścieżka reportażu” (od 2009 „Kontrapunkt. Studio dokumentu i reportażu TVP Kraków”). Reporter, autor filmów dokumentalnych o tematyce społecznej i historycznej, m.in. ''Misjonarz'' (2000), ''Sługa trędowatych'' (2001), ''Afrykańczycy'' (2002), reportaży wojennych z Chorwacji i Rwandy, trzęsienia ziemi w Iranie.
Wielokrotnie nagradzany, m.in. Nagroda Teleexpresu (1993), Nagroda Ekspresu Reporterów (1995). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
19 X 1982 – 16 VIII 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Remus; 10 VI 1985 – 31 III 1989 przez Wydz. V WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Prezes; 2 VI 1989 – 17 VII 1990 przez Wydz. III-1/OKPP WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Anarchiści.