Encyklopedia Solidarności

Wojciech Rudnicki, ur. 2 I 1949 w Lipnie k. Włocławka. Ukończył Technikum Włókiennicze w Zgierzu (1967).

1967–1971 mistrz tkacki w Zakładach Włókienniczych Silwana w Gorzowie Wielkopolskim.

W I 1971 organizator strajku w zakładzie (równolegle do tzw. strajku Bałuki), zwolniony z pracy. 1971–1972 mistrz tkacki w Zakładach Jedwabniczych Nowar w Nowej Rudzie, w 1972 kierownik techn. i wiceprezes Spółdzielni Pracy Przemysłu Ludowego i Artystycznego Cepelianka w Świnoujściu, w 1973 mistrz tkacki w Zakładach Przemysłu Jedwabniczego Dolwis w Leśnej k. Lubania Śląskiego, 1973–1974 st. kontroler celny w Urzędzie Celnym w Szczecinie, 1974–1982 kierownik zmiany, operator turbozespołu w Zakładach Włókien Chemicznych Wiskord w Szczecinie. W 1976, po wydarzeniach w Radomiu i Ursusie, podczas wiecu poparcia dla Edwarda Gierka na terenie zakładu zaprotestował z kilkoma robotnikami przeciwko działaniom władz; przeniesiony na stanowisko z mniejszym wynagrodzeniem.

21–30 VIII 1980 uczestnik strajku w zakładzie. Od IX 1980 w „S”; od X 1980 wiceprzew. KZ ds. kontaktów i negocjacji z Centralą Zjednoczenia Przedsiębiorstw Włókien Chemicznych Chemitex. 25 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 – 19 XI 1981 przew. KKK Chemików.

13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Izbie Zatrzymań KW MO w Szczecinie, Ośrodku Odosobnienia w Goleniowie (inicjator głodówki przeciwko zakazowi odwidzin i złemu traktowaniu internowanych) i Wierzchowie Pomorskim (dwukrotnie pobity przez Służbę Więzienną; drukarz znaczków poczty internowanych, które kolportował podczas widzeń), 30 VIII 1982 zwolniony.

Od 12 IX 1982 na emigracji w Szwecji. 1983–1987 mistrz tkacki w Göteborgs Bandväveri. Od końca 1984 współorganizator (z Andrzejem Świerkowskim) grupy sprzedającej w Göteborgu podziemne wydawnictwa z Polski, współorganizator wystaw o „S” w Bibliotece Miejskiej w Göteborgu. Od 1987 na rencie powypadkowej. Członek Kongresu Polaków w Sztokholmie oraz Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Londynie.

30 III 1981 – 1 X 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO w Szczecinie w ramach SOR krypt. Kord.

Sylwia Wójcikowa