Encyklopedia Solidarności Rusek Zdzisław - Biogramy -

Zdzisław Rusek, ur. 26 VI 1935 w Bieniakoniach k. Lidy (Białoruś). Ukończył Technikum Elektryczno-Mechaniczne w Bydgoszczy (1959).

1950–1952 w ZMP.

1949–1952 członek organizacji młodzieżowej Polska Tajna Organizacja – Związek Białej Tarczy (ps. Roman Lewandowski), kolporter ulotek i plakatów antykomunistycznych. 8 XI 1952 aresztowany, 27 VIII 1953 skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na 10 lat pozbawienia wolności, 18 I 1956 zwolniony przez SN na mocy rewizji wyroku.

1956–1967 konstruktor w Pomorskich Zakładach Budowy Maszyn w Bydgoszczy, 1967–1984 kosztorysant w Bydgoskim Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Przemysłowego.

Od IX 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, od XII 1980 KZ, VI – VIII 1981 delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego, członek ZR; od VII 1981 przew. Komisji Budownictwa przy ZR; IX/X 1981 delegat na I KZD.

13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Potulicach, 25 III 1982 zwolniony. 1985–1994 kosztorysant w Invest Projekt w Bydgoszczy.

1989 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Bydgoskiego; 1989–1994 członek ZR. Od 1994 na emeryturze. 1989–2005 członek Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego.

Pięściarz, 1952 mistrz juniorów Okręgu Bydgoskiego.

Odznaczony Medalem XXV-lecia Solidarności (2005).

29 IX 1983 – 27 II 1985 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Bydgoszczy w ramach SOS/KE krypt. Fanatyk; 27 II 1985 – XI 1989 przez Wydz. V/Inspektorat 2 w ramach SO krypt. Spółdzielcy.

Krzysztof Osiński