Salij Jacek
Jacek Salij,j OP (właśc. Euzebiusz), ur. 19 VIII 1942 w Budach k. Dubna na Wołyniu (obecnie Ukraina). 1960–1967 student teologii w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Ojców Dominikanów w Krakowie, śluby wieczyste (1964), święcenia kapłańskie (1966), absolwent Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1969), doktorat (1971), habilitacja (1979), prof. (2000)
1970–2012 nauczyciel akademicki w ATK/Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, kierownik Katedry Teologii Dogmatycznej.
1971–1983 duszpasterz sekcji kultury w KIK w Warszawie. 1973 współzałożyciel pisma oo. Dominikanów „W Drodze”, nast. stały współpracownik. 5 XII 1975 sygnatariusz Listu 59 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL. W l. 70. i 80. autor tekstów w niezależnych pismach (m.in. „Zapis” i „Aneks” – ps. Czesław Krzysztofor).
1981–1989 prelegent na spotkaniach środowisk niezależnych w kościołach w Polsce.
Od wiosny 1982 duszpasterz środowisk nauczycielskich zw. z „S”; 1982–1989 uczestnik tajnej Rady Edukacji Narodowej, autor w podziemnym piśmie „Tu Teraz” (ps. A. Zwolon). 1984 stypendysta Uniwersytetu Katolickiego w Louvain-la-Neuve (Belgia).
Od 1989 członek Polskiego Pen Clubu. 1997–2010 konsultor Sekcji Nauk Teologicznych w Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski. Od 2003 członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN. Od 2012 na emeryturze.
Autor wielu publikacji naukowych, tłumaczeń dzieł Tomasza z Akwinu oraz książek popularyzatorskich dla dorosłych i dla dzieci, m.in.: Szukającym drogi (1982), Miłujcie nieprzyjacioły wasze: miłość nieprzyjaciół w Polsce (Paryż 1983), Eseje tomistyczne (1995), Czy Pan Jezus lubił budyń? (2003), Patriotyzm dzisiaj (2005), Dar Kościoła (2007), Przystanąć w drodze (2014).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2007).