Sieradzki Andrzej
Andrzej Sieradzki (właśc. Jan Andrzej), ur. 16 V 1936 w Warszawie. Ukończył LO w Warszawie (1953); 1953–1953 student Wydziału Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej; 1958–1965 student Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Absolwent Politechniki Warszawskiej (dyplom 1986). 1982–1983 studia podyplomowe: zarządzanie przedsiębiorstwem, Politechnika Warszawska. 1957–1964 uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego przy kościele św. Anny w Warszawie; 1967–1970 członek PZPR.
1954–1957 kreślarz, Instytut Tworzyw Sztucznych w Warszawie; 1966–1969 asystent projektanta, Pracownia Urbanistyczna Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Zawierciu; 1969–1970 asystent projektanta, Biuro Projektów Służby Zdrowia w Katowicach; 1970–1972 asystent projektanta, Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego Stolica w Warszawie; 1970–1986 asystent projektanta, Miejskie Biuro Projektów Warcent w Warszawie.
VIII 1980 założyciel, od IX 1980 przewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ w MBP Warcent; od X 1980 członek i przewodniczący KZ NSZZ „S”; organizator i założyciel Międzyzakładowej Komisji Związkowej Warszawa-Śródmieście (skupiała komisje zakładowe m.in. z Filharmonii, UW, ASP, Wydawnictwa „Arkady”, Pogotowia Ratunkowego na ul. Hożej, MBP Warcent); delegat na WZD Regionu Mazowsze; od XI 1981 współzałożyciel i sekretarz sekcji branżowej Biur Projektów Ogólnopolskiego Komitetu Porozumiewawczego Jednostek Projektowania (OKPJP).
13 XII 1981–VI 1982 przewodniczący tajnego Tymczasowego Komitetu Zakładowego NSZZ „S” w MBP Warcent; od 13 XII 1981 przewodniczący tajnej sekcji BP OKJPP, organizator i szef ogólnopolskiego Biura Kontaktów Międzyregionalnych (opartego na sekcji Biur Projektowania); XII 1981–VI 1982 organizator i szef Tajnej Komisji Międzyzakładowej Warszawa-Śródmieście; reprezentował TKM Warszawa-Śródmieście (nazywaną „pionem śródmiejskim”) w MRKS; I–VII współzałożyciel i redaktor podziemnego pisma „Przetrwanie” (ukazały się 24 nr.); 1 V 1982 współorganizator niezależnego pochodu w Warszawie; 31 V 1982 współorganizator i uczestnik akcji wmurowania na pl. Zwycięstwa w Warszawie tablicy poświęconej zamordowanym górnikom KWK Wujek.
9 VII 1982 zatrzymany, osadzony w areszcie KS MO, 12 VII– 23 VII 1982 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce.
XII 1982 r. oraz kilkakrotnie w 1983 r. zatrzymywany na 48 godz.; XII 1982 SB wniosła do Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Warszawie o aresztowanie pod zarzutem kierowania tajnym związkiem.
II 1983 współzałożyciel niezależnego pisma MRKS „Robotnik” (przekazał redakcji powielacz); pomagał w organizowaniu materiałów poligraficznych; od 1984 r. przekazywał „Robotnika” do Szczecina. Od 1984 r. członek Grupy Politycznej „Robotnik”; uczestniczył w przygotowaniach do reaktywowania PPS; od XI 1987 r. członek PPS; po rozłamie II 1988 należał do PPS-RD.
1986–2004 zatrudniony w Warszawskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Mieszkaniowego Śródmieście, do 1989 zastępca kierownika i kierownik budowy, 1989–1991 kierownik modernizacji i remontu budynku ambasady PRL/RP w Hanoi, 1991–1993 specjalista w dziale przygotowania produkcji, 1994–1994 pełnomocnik ds. eksportu, 1995–1997 naczelny inżynier, 1997–2004 zarządca komisaryczny. Od 2004 na emeryturze.
Do 2002 członek PPS, 1994–1998 przewodniczący Okręgu Warszawskiego PPS, 1996–1998 członek i sekretarz Rady Naczelnej.
21 IX 1982–13 II 1985 rozpracowywany przez Wydz. XIII/VI Dep.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
MSW w ramach SOR krypt. „Kankan”; 25 XI 1985–23 IX 1988 przez Wydział III-2 SUSW (zabezpieczenie).
Piotr Byszewski|Anna Grażyna Kister