Sitarz Witold
Witold Sitarz, ur. 12 VIII 1945 w Budach k. Krotoszyna. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Mechaniczny (1968) oraz Wydz. Elektryczny (1973); studiów podyplomowych na Wydz. Automatyki Politechniki Warszawskiej (1982), Politechniki Wrocławskiej (1985).
1968-1993 zatrudniony w Zakładach Automatyki Przemysłowej Mera-ZAP w Ostrowie Wlkp., m.in. jako starszy projektant i kierownik działu.
X 1980 – 1993 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w Mera-ZAP, następnie KZ, przewodniczący Komisji Informacji, redaktor i współprowadzący audycje „S” w zakładowym radiowęźle (z Jerzym Koralewskim), w VI i VI/VII 1981 delegat na I WZD (Województwa Kaliskiego) Regionu Wielkopolska Południowa, współprzewodniczący obrad, członek ZR; od XI 1981 członek KOWzP.
W 1982 odwołany ze stanowiska kierowniczego w Mera-ZAP. 1982-1986 współpracownik podziemnej Tymczasowej KZ w Mera-ZAP (m.in. kontakt z Lechem Górskim i Aleksandrem Urbanem), nieregularnie kurier prasy podziemnej (odbiór m.in. od Stanisława Słodkiewicza w Kaliszu) na teren zakładu. 2-krotnie przesłuchiwany: w KM MO w Ostrowie Wlkp. i KW MO w Kaliszu. 1983-1987 przewodniczący Komisji Wyborczej w wyborach do Rady Pracowniczej w Mera-ZAP.
W 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD „S” Regionu Wielkopolska Płd., współprzewodniczący obrad. W 1992 ukończył podyplomowe studia menadżerskie (tzw. MBA), w 1998 licencjat w zakresie finansów przedsiębiorstw na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. 1990-1993 prezes Zarządu, dyr. Mera-ZAP; 1993-1994 inspektor w Wydz. Inicjatyw Gospodarczych Urzędu Miejskiego w Kaliszu, 1994-2007 dyr., następnie wicedyr. Spółki Wodno-Ściekowej Prosna. Od 2004 w PO, przewodniczący Koła w Kaliszu. 2006-2007 radny Miasta Kalisza z listy PO; od 2007 poseł RP z listy PO. Pilot i instruktor szybowcowy, 1990-2007 prezes, następnie wiceprezes Aeroklubu Ostrowskiego, 2005-2007 prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Lotniska Wielkopolska Płd.; współzałożyciel Krajowego Forum Spółek Wodnych w Kaliszu. Wyróżniony Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju.
1983-1985 rozpracowywany przez p. V RUSW w Ostrowie Wlkp. w ramach SOS krypt. Ekstrema.