Skarga Barbara
Barbara Skarga, ur. 25 X 1919 w Warszawie, zm. 18 IX 2009 w Olsztynie. Od 1939 studentka wydziału humanistycznego Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie (filozofia), po wybuchu wojny do 1944 słuchaczka kursów tajnego nauczania, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek filozofia (1957), doktorat (1961), habilitacja (1967), prof. zwyczajny (1988).
1939-1944 nauczycielka podziemnego szkolnictwa średniego w Wilnie; od 1942 żołnierz AK, 1943-1944 łączniczka w Sztabie Komendy Okręgu Wileńskiego AK. W 1944 aresztowana przez NKWD, skazana na 11 lat obozu pracy, przetrzymywana w łagrach sowieckich, w 1955 powróciła do Polski. Od 1957 pracownik naukowy Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. 22 I 1978 współzałożycielka TKN, 1979-1981 szef Kasy Pomocy Naukowej TKN.
Od IX 1980 w „S”; członek KZ w IFiS PAN. W 1980 współzałożycielka Towarzystwa Krzewienia i Rozwoju Nauki. 1981-1983, 1990-1992 przewodnicząca Komitetu Nauk Filozoficznych PAN.
1982-1989 współorganizatorka i działaczka Kasy Pomocy Stypendialnej, współpracowniczka Społecznego Komitetu Nauki i Studium Kultury Chrześcijańskiej. W 1986 współautorka listu do Kongresu Nauki Polskiej ws. nakazowego administrowania nauką. Od 1987 członek Rady Naukowej Archiwum Archiwum Archiwum, wydawnictwo założone w 1977 w Warszawie przez Jacka Arcta i Jadwigę Żelechowską we współpracy z grupą osób, które od 1974 powielały techniką fotograficzną wydawnictwa emigracyjne i ulotki (m.in. zawiadamiające o mszach rocznicowych). Działało do 1981 (do 1978 bez nazwy), w 1978 powstała formalna struktura i przyjęto nazwę. Wschodniego. Uczestniczka manifestacji patriotycznych w Warszawie. W 1987 i 1988 sygnatariuszka listów do władz PRL ws. swobody zrzeszania się.
Od 1990 członek Polskiej Akademii Umiejętności. 1993-2006 redaktor naczelny „Etyki”.
Autorka wielu publikacji naukowych, m.in. redaktor 5 tomów ''Przewodnika po literaturze filozoficznej XX wieku'' i prac: ''Narodziny pozytywizmu polskiego 1831-1864'' (1964), ''Kłopoty intelektu. Między Comte’em a Bergsonem'' (1975), ''Po wyzwoleniu... (1944-1956)'' (pod ps. Wiktoria Kraśniewska, Paryż 1985), ''Granice historyczności'' (1989), ''Człowiek to nie jest piękne zwierzę'' (2007).
Odznaczona Orderem Orła Białego (1995), 2001-2005 członek Kapituły Orderu Orła Białego, Kanclerz Orderu, złożyła rezygnację. Doktor honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (2000).
17 VII 1978 – 28 VIII 1989 rozpracowywana przez Wydz. III-2/III-1/III KS MO/SUSW w ramach KE/SOS krypt. Barba.