Słowiński Janusz Wacław
Janusz Wacław Słowiński, ur. 12
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1941 w Tomaszowie Mazowieckim. Ukończył SP nr 6 tamże (1955).
1974–1980 w PZPR.
VII 1957–IX 1960 tkacz w Tomaszowskich Zakładach Przemysłu Wełnianego w Tomaszowie Mazowieckim, 1960–1987 operator, nast. magazynier w dziale transportowym Zakładów Sprzętu Grzejnego Predom-Wrozamet we Wrocławiu.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego „S”, nast. wiceprzew. KZ, VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk. VII–XII 1981 pracownik Działu Warunków Pracy, Bytu i Ochrony Zdrowia przy ZR Dolny Śląsk.
14–16 XII 1981 uczestnik strajku w zakładzie, członek KS. 16 XII 1981 zatrzymany, 18 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu, Grodkowie (1–8 III 1982 uczestnik głodówki prowadzonej w celu złagodzenia dyscypliny), 25 V 1982 zwolniony. 1982–1988 współzałożyciel, redaktor, drukarz i kolporter podziemnego pisma „Jednością Silni”, drukarz kartek świątecznych, kalendarzy i cegiełek, 1982–1989 kolporter pism RKS (m.in. „Z Dnia na Dzień”) i SW (m.in. „Solidarność Walcząca”), 1982–1987 przew. TKZ w zakładzie. 31 VIII 1982 ponownie internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Strzelinie, 2 IX 1982 zwolniony. 1983–1990 członek RKS Dolny Śląsk. 1983–1990 współpracownik, nast. członek zaprzysiężony SW. III 1985 uczestnik głodówki protestacyjnej w Krakowie-Bieżanowie. 1982–1989 wielokrotnie zatrzymywany, 9 IV 1986 pobity przez funkcjonariuszy SB w drodze do pracy. 1987 zwolniony z pracy w ZSG Predom-Wrozamet. 1988–1999 magazynier w Zakładzie Produkcyjno-Remontowym Energetyki Energoprem we Wrocławiu, członek KZ.
Od 1999 na emeryturze. 1999–2002 pracownik Funduszu Pomocy Bezrobotnym w ZR Dolny Śląsk.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
16 VII 1982–27 VIII 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach KE krypt. Mnich. 7 XI 1985–24 XI 1988 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOR krypt. Siłacze.
Kamil Dworaczek, Maciej Olejniczak