Sołek Jan
Jan Sołek, ur. 24 VI 1958 w Przeworsku. Ukończył Technikum Elektryczne tamże (1979). 1980-1982 student Wydz. Humanistycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie.
1980/1981 jeden z liderów NZS w WSP.
20 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, zwolniony 28 V 1982, następnie relegowany z uczelni. 1982-1988 współpracownik podziemia (publicysta oraz kolporter prasy i wydawnictw podziemnych). 1983-1984 pedagog w SP nr 11 i SP nr 6 w Rzeszowie (zwolniony, następnie przywrócony przez Sąd Pracy), 1984-1986 dyspozytor w Wojewódzkim Zakładzie Transportu Mleczarskiego tamże, 1987-1988 pracownik Domu Książki tamże, w 1988 Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Przeworsku. Od 1988 w „S”; 1988-1989 uczestnik odtwarzania regionalnych struktur „S”.
W 1989 współorganizator (wraz z Ireną Lewandowską i Andrzejem Zapałowskim) KO Ziemi Przeworskiej; uczestnik kampanii wyborczej KO Ziemi Przemyskiej, odpowiedzialny za kampanię KO Ziemi Przeworskiej w wyborach 4 VI. 1989-1990 z-a przewodniczącego „S” Regionu Południowo-Wschodniego. W 1990 współorganizator wojewódzkich struktur PC, w 1997 RS AWS. 1990-1997 dziennikarz i publicysta (reportaże, komentarze społeczno-polityczne, felietony), współpracownik m.in. tygodnika „San”, dziennika „A-Z”, tygodnika „Życie Przemyskie” (1994-1997 szef oddziału). W 1990 radny Przeworska, członek Zarządu Miasta Przeworsk, delegat do Sejmiku Województwa Przemyskiego, członek Prezydium, delegat do Sejmiku Krajowego. 1991-1994 z-ca kierownika Urzędu Rejonowego w Przeworsku. W 1998 doradca wojewody przemyskiego i pełnomocnik ds. reformy administracji publicznej oraz po. szef gabinetu wojewody. Od 1998 radny Sejmiku Województwa Podkarpackiego, rzecznik prasowy Klubu Radnych AWS w sejmiku, członek Zarządu Województwa Podkarpackiego. 1999-2002 członek Międzyrządowej Komisji ds. Współpracy Polsko-Słowackiej; członek Zarządu Stowarzyszenia Akademia Przemyska. Członek konwentów Wyższej Szkoły Zawodowej w Jarosławiu (1999-2002) i Wyższej Szkoły Zawodowej w Przemyślu (1999-2007). Od 2003 pracownik Podkarpackiej Regionalnej Organizacji Turystycznej.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
16 XII 1981 – 26 III 1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Kotwica; 19 I 1982 – 26 VI 1985 przez Wydz. III KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach KE krypt. Klon; 26 VI 1985 – 28 V 1987 przez Wydz. VI WUSW w Rzeszowie w ramach KE krypt. Ekstremalny, 30 V 1989 – 25 X 1989 przez Wydz. V RUSW w Jarosławiu w ramach SOR krypt. Szyna.