Stankiewicz Olgierd
Olgierd Stankiewicz, ur. 7
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1955 w Sopocie. Ukończył Techniczną Szkołę Wojsk Lotniczych, technik eksploatacji pokładowej silnika i płatowca samolotu (1972).
1972-1978 zawodowa służba wojskowa. 15 X 1978 skazany wyrokiem Sądu Wojskowego na 18 mies. więzienia. 22 XI 1979 uwolniony. W czasie odbywania kary pracował przez 8 mies. w Zakładach Elektrochemicznych Centra i 2 mies. w Ponar-Wiepofama. 1979-1980 monter akumulatorów w Poznańskich Zakładach Elektrochemicznych Centra.
29-31 VIII 1980 wspomagał strajkujących pracowników MPK w zajezdni przy ul. Fortecznej. Po zakończeniu strajku pojechał (z Tadeuszem Koraszewskim) do Gdańska w celu nawiązania kontaktów z MKS. W Gdańsku nawiązał współpracę z Henryką Krzywonos i otrzymał dokument stwierdzający, że 1 IX 1980 został delegatem MKS w Gdańsku, wykonującym obowiązki łącznika między zakładami pracy. Po powrocie do Poznania (wspólnie z T. Koraszewskim i Bonifacym Wysockim) jeździł do zakładów pracy, udzielając pomocy w zakładaniu struktur niezależnych związków zawodowych. 11 IX 1980 uczestnik spotkania nad jeziorem Malta, podczas którego powołano MKZ. Wybrany do Prezydium MKZ, łącznik z Gdańskiem. 15 IX 1980 – 6 III 1981 pracownik Działu Interwencji MKZ „S” Wielkopolska. 2 II 1981 złożył rezygnację z pracy w Dziale Interwencji i członkostwa w Prezydium MKZ.
13 XII 1981 – 30 IV 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Gębarzewie oraz Ostrowie Wielkopolskim.
Po wyjściu wyemigrował z Polski.
Agnieszka Łuczak